Timsah Kýký, Nil Nehri’nin kýyýsýnda dinlenirken, duyduðu çýðlýklarla yerinden fýrladý. Hemen bir kayanýn üstüne çýkýp etrafýna bakýndý. Bir çocuk akýntýya kapýlmýþ sürüklenirken, karþý kýyýda insanlar koþarak çocuðu izliyordu. Þimþek hýzýyla suya dalan Kýký’nýn gözüne son anda insanlarýn birkaç kayýkla açýlmakta olduklarý takýldý. “ Onlar asla çocuða yetiþemezler “ diye düþündü. “ Çocuðu iyice yüzme öðrenmeden tek baþýna býrakmak yanlýþtýr. Eðer býrakýrsan su onu yutar. “

Kýký az sonra çocuða yetiþti ve kocaman aðzýný açýp hýzla kapadý. Ancak çocuða zarar vermemiþ, sadece gömleðinin yakasýndan yakalamýþtý. Geriye döndü, üç tane kayýk geliyordu. Sevindi Kýký çocuðu kurtarmýþtý. Korku dolu gözlerle bakan çocuða göz kýrptý. “ Benim adým Kýký, dedi, ya seninki? “ Çocuk gülümsedi: “ Benim adýmda Hacer, dedi. Saðol Kýký, hayatýmý kurtardýn. Sana bir can borçluyum. “

“ Hayýr, Hacer, dedi Kýký, bana can borcun yok. Ben senin hayatýný kurtardým, bu doðru ancak karþýlýk beklemeden yaptým bunu. Borçlu falan da deðilsin bana. Ben dünya tatlýsý Kýký’yým, yüreðim sevgiyle çarpar benim, kimse için kötülük düþünmem ben..”

Kýký’nýn konuþmasý yarýda kaldý, çünkü kalýn bir sopa olanca hýzýyla baþýna indi. Kayýklar sonunda yetiþmiþ ve kayýktakiler kötülük saçýyordu. Sopalar birbiri ardýnca baþýna indikçe gözü döndü. Bana reva mý bu, diye düþündü. Yýllar önce annesinin anlattýðý bir hikaye aklýna geldi. Bu hikayede, bir ahtapot iki insaný mutlak bir ölümden kurtarýyor, fakat insanlar, ahtapotun baþýna ödül koyuyorlardý. Ahtapot, onlarý yanlýþlarýyla baþ baþa býraktýktan sonra hedefine ulaþýyor ve denize geri dönüyordu. Þimdi Kýký’nýn yapacaðý en doðru iþ, onlarý yanlýþlarýyla baþ baþa býrakmak ve Hacer’i sað-salim kýyýya ulaþtýrmaktý. Kýký, aynen öyle yaptý. Sert bir kuyruk darbesiyle kayýklarýn arasýndan sýyrýlýp himayesindeki insan evladýnýn kumsala ayak basmasýný saðladýktan sonra, gözlerindeki iki damla yaþý fark ettirmemeye çalýþarak geri döndü. Amacý olabildiðince uzaklara gidip, bu olayý unutmaktý. Beyinlerinden zeka fýþkýran ve en akýllý yaratýklar olduðu iddia edilen insanlar bunlar mýydý? Ýnsanlar, kim bilir ne yanlýþlýklar, ne hatalar yapýyorlar da bunlarý birbirlerine doðrusu budur diye yutturuyorlar mýydý?

Nil Nehri’nin sularýna dalarken adýnýn ünlendiðini duyar gibi oldu, Kýký. Sanki biri “ Kýký…” diye baðýrýyormuþ gibi geldi. Kýký, bu çaðrýyý duymamazlýktan gelmedi. Derinlerden döndü, yüzeye çýktý. Baðýran Hacer’di. Hacer el ediyor, Kýký, gel buraya, diye baðýrýyordu. Öfkesini dindirmek için biraz su yuttu. O, hep böyle yapardý; öfkelendiði zaman biraz su yutar, öfkesini dindirirdi. Su genzine mi kaçmýþtý ne, öksürdü Kýký, hem üç-dört kez öksürdü. Boðazýný temizledi ve usulca yüzerek Hacer’in yanýna geldi. Hacer, dizlerinin üstüne çöküp, Kýký’nýn boynuna sarýldýktan sonra þunlarý söyledi:

“ Caným Kýký, sen iyi kalpli, temiz yürekli bir timsahsýn. Ýyilik yapayým derken, kötülük buldun, ama her iyilik yapan kötülük bulmaz. Belki þu an için insanlarýn hepsinin kötü olduðunu düþünüyorsun, gerçekte kötü insanlar var ama iyi insanlar pek çok be Kýký, iyi insanlar pek çok. Ýþte bu iyi insanlardan biri de benim. Ben göðsümü gere gere iyi bir insan olduðumu söylüyorsam, bu durum benim iyi bir insan olduðumun iþaretidir ve sen benim iyi bir insan olduðuma inanmak zorundasýn. “

Hacer sözlerini aniden kesmiþti, bunun bir sebebi olmalýydý. Kýký hýzla geriye döndü. Kayýklar geliyordu. Hacer koþarak kayýklarýn önüne çýktý.

“ Durun, gelmeyin, geri dönün “ diye baðýrmaya baþladý. Boþuna, herþey boþunaydý. Tüfekli, sopalý, býçaklý adamlar kayýklardan indiler. “ Durun, Kýký benim hayatýmý kurtardý. Kimseye zararý yok onun, ona zarar vermeyin. Ýyi yürekli bir timsah o, kendi halinde, kimse için kötülük düþünmüyor. Býrakýn gitsin, size ne yaptý ki? Neden onu öldürmek istiyorsunuz? “ diyerek feryat eden Hacer’in yüzüne gelen sert bir tokat onu yere düþürdü. Elinin tersiyle yüzünü silen Hacer; adamýn vurduðu yerin kanadýðýný görünce son bir gayretle kanlý elini Kýký’ya doðru uzatarak baðýrdý ve bayýldý: “ Parçala onlarý Kýký, parçala..”

“ Olmasaydý iyi olurdu ama Hacer’in olacaklarý görmemesi daha iyi oldu. Ne kadar istesek de bazý kötü olaylarýn önüne geçemiyoruz. Ben iyi bir timsahým ama kötülerle bir olma durumuyla karþý karþýya býrakýlýyorum. Þu andan itibaren hala iyi düþünceler içinde olmaya devam edersem bu adamlar beni keserler. “

Timsah Kýký, rakipleriyle istediði yerde, istediði zamanda dövüþmekte kararlýydý. Gerisin geriye dönüp kaçmaya baþladý. Amacý adamlarý topraða çekmekti. Toprak üstünde durunca ayaklarý daha rahat hareket ediyordu. Seri dönüþler yapýyordu. O zaman uzun kuyruðu çok önemli bir silah haline geliyordu. Kýký, canýný kurtarmak için kuyruðunu kullanacaktý.

Kýký, kayalýklar arasýnda dar bir yer bulup geri döndüðünde bir tüfeðin üstüne çevrildiðini fark etti. Gök gürültüsünü andýran sesin ardýndan sol gözü karardý, sol gözü görmez oldu. Sað ön ayaðýyla sað gözünü kapatýp, ileri atýldý. Silahlar birbiri peþi sýra patlýyor, kurþunlar Kýký’nýn sert derisi üstünden sekiyordu. Bu arada Kýký’nýn kuyruðu akýl almaz bir hýzla çevresine dehþet saçýyor, vurduðunu deviriyordu. Kýký yediði onca sopadan, onca býçak darbesinden sonra geriye gövdesinden ne kalýrsa, Nil Nehri’ne ulaþtýrmak istiyordu.

Sonunda Kýký, Nil Nehri’ne ulaþtý ve derinlere daldý. Aradan aylar geçti. Kýký’nýn sol gözü görmeye baþladý. Kurþun göze girmemiþ, yan taraftaki deriyi parçalamýþtý. Yara iyileþince göz görmeye baþlamýþtý.

Bir kötü olayla karþýlaþtý diye Kýký yaþam çizgisini deðiþtirmedi. Tutturduðu doðru yoldan sapmadý. Ýyilik, onun temel prensibiydi. Tüm canlý varlýklarý seviyordu, çünkü Kýký’nýn kendine saygýsý vardý. Kendine saygýsý olmayanýn baþkalarýna da saygýsý olmazdý. Onlar sorumsuz bir yaþam sürerlerdi yani bedavaya yaþarlardý. Borç alýr ödemezler, küfürlü konuþurlar, kalp kýrarlar, düþünmeden hareket ederler, günahsýz birine durup dururken vururlar, baþkalarýný kötülerler ve dedikodu yaparlardý. Söyler misiniz bana, bunlarý hangi kitap doðrular?

SON



Serdar Yýldýrým