Saati baðladým bombaya.bomba bana dedi ki:
“dikkatli olmazsan elinde patlarým.beni boþa harcama.”
“tamam dostum”
“bak öyle deðil...ha ha! Þöyle olacak yahu.”
“sus be!”
Bombayý susturdum.evden çýktým.amonyum nitrat kokuyordum.saat iþliyordu ama saat bomba gibi konuþmuyordu.çýlgýn dehlizlerden geçtim.saat gece ikisýfýrüçü bulmuþtu.tam oniki dakika sonra plaza havaya uçacaktý.
Hava bir acaip,bir soðuk,bir korkutucu,bir elektrikseldi.yanýmdan bir ekip otosunun geçtiðini farkettim ama irkilmedim.plazaya sadece 12 metrem kaldý.caddeyi geçtim ve arkama baktým.ekip otosu çoktan gitmiþti.son bir metrede agýr bir soluk alarak rahatladým.
Önceden anlaþtýðýmýz üzere arka çýkýþý açýk buldum.içeri girdim.zifiri karanlýk.neyse ki bende tavuk karasý yoktu.bombayý plazanýn merkezine koyup geldiðim yerden tüydüm ve 24 metre hýzla yürüdüm.rahatlamýþtým sanki.
Bomba 02.15 te patladý.rüzgarý arkamda hissettim.alýþveriþe gelen sarýþýn ve rüzgar bakýþlý plaza kýzlarý aklýma geliverdi.acýmsý bir gülüþ belirdi yüzümde.
Eðer plaza sinemasýnda gördüðüm o aptal amerikan filminden sonra bu kadar ezilmeseydim plazanýn edimleniþini anlayamazdým.çünkü sarýþýn ve rüzgar bakýþlý bir kýzý öpmüþtüm orda.
Cam parçalarý kafamýn üstünde geçiyordu.kahrolsun plazalar, yaþasýn fabrikalar...
Eylem tamamlanmýþtý.amonyum nitrat kokuyordu ortalýk...