Hey, merhaba dünyalý! Nasýlsýn? Her geçen gün artan intihar düþüncelerin ne durumda? Birey için mi, toplum için mi yoksa o yanýp bittiðin manitan için mi? Evet… Haklýsýn, ülke de yaþanýlabilir bir durumda deðil. O yüksek binalar üzerine geliyor, anlýyorum. Kafanýn içinde bir çift ses var ve sen bunlarý tonlarca hap ile dahi durduramýyorsun. Týpký benim gibi.

Yitip giden aklýnýn üzerine bir bardak soðuk su iç. Hepimiz henüz nemli betonlarýz ve aldýðýmýz her minik darbede dahi izler kalýyor üzerimizde.

Tabi ki acýtacak seni bu izler. Zaman, sana bir sene daha katacak ve bin kat daha acýtacak yaþadýklarýn.

Aynaya bak!
Ne görüyorsun? Geçen sene mayýs ayýnýn 25’i ile bugünkü görüntün bir mi kuzum? Karþýnda gittikçe bunayan bir kadýn mý var? Ya da, her gün daha fazla yediði için, eskisi kadar fit olamayan bir adam mý?

Her geçen gün seni farklýlaþtýran þey, bir tabak fazla yemek yemen deðil, seni fazla yemek yemeye zorlayan o soyut duygudur.

Mesela, kendini beðendirmek için yüzüne sürdüðün o boyalar çirkinleþtiriyor seni.

Suçlu tutacaðýn þey ben deðilim, zaman! Kýz, baðýr çaðýr ama asla seni dinlemeyecek kör olasýca…

Dünyasal düþüncelerin, beni bir sigara daha yakmaya zorluyor. Kendi hayal gücün olsaydý, ütopyaný çoktan kurmuþtun.
Gidiyorum ben, sen de git. Hoþça kal…

ANNE BEN BÝPOLAR MIYIM?
Bir aným bir anýmý tutmuyor benim, niyesini sormadý kimse. Geçen gün birini uçurumdan kurtarmak üzereyken, ittim, sonra gittim bir bira daha içtim. Ýnsanlara olan öfkem geçti ama tanrý benimle hala dalga geçiyor. Ne gariplik varsa üzerimde(?). Gidenlerin arkasýndan ilk önce güldüm, sonra hasretimden öldüm. Bu tedavi edilebilir bir þey deðil mi?

Beynimin gelgitleri, asfaltlarý aþýndýrdý desem yeri var. Tek deðiþmeyen þey, zamana sövdüðüm gerçeði. Tek bir dostum var, o da anlaþýlmayan þiirin þairi…

Býrakýn ben gideyim, savaþmak, direnmek falan bana göre deðil. Vücuduma enjektör ile kafein verip günlerce pembe dizi izleyebilirim.

SENDEN UZAKTA?
“Senden uzakta, tatsýz çileklerden tatlý reçeller yaptým.” Her kavanozun içinde öfkem, kinim kadar zehir var. Onlarýn hepsini sana yedireceðim…

Þaka.

Aramýzdaki 1 kilometre bile sayýlamayan o mesafeyi “uzaklar” olarak sayamayacaðým. Belki gece saat üçten sonra her hangi bir þarkýyý dinlemiþizdir ayný anda. Ya da bu ne kadar umurunda?

Benim saçma sapan anýlarýmý dinleyen o adam bile yirmi küsur yaþýnda…

“Senden uzakta, mantýklý konuþtum, tuhaf insanlarla.”

SENARYOLAÞTIRDIKLARIMDANMISINIZ?
Asla sonunu getiremediðim sinopsislere benzetiyorum yaþantýmý. Yüzlerce varlar, boþlar, eksikler. Hani biri tamamlayabilse, ya da tamamlamayý becerebilse insanlarýn hayranlýk duyduðu filmlere dönüþmesi olasýdýr. Ama hep eksikler iþte…

Tükenmez kalemim bitti deyip geçiþtiriyorum insanlara. Sanki onlar için çok önem taþýyormuþçasýna…

Uyuyor þimdi tüm aptallar.
Aptallýk büyük günah kabulümüz deðildir ve her an çekip gitmek isteyen kiþiler, hemen buradan uzaklaþabilir.