GERÝ KALMIÞLIK VE ÝRRASYONALÝST SÝYASET NEDÝR?
Toplum ve devlet yönetimlerinde, pozitif bilimsellikten uzak yalnýzca (Metafizik) düþünce doðrultusunda hareket edilip, sürekli sihirli bir yüce gücün kurtarýcýlýðýna sýðýnan anlayýþ demektir.
Ýþte bu mantýk ve düþünce yapýsý, rasyonelizmi yalnýzca Metafizik düþünce çerçevesinde ele aldýðýndan, insanýn akýl gücüyle yapabileceði birçok þeyi, bilinmezlikler diyarý olan “Kaf Daðýnýn” arkasýna ya da Tanrýnýn merhametine býrakmalarý neticesinde, her zaman çaðýn gerisinde yaþayarak mutlu olmaya çalýþýrlar.
Halbuki doðadaki tüm canlý ve cansýz varlýklarla birlikte insan bile, ikili bir formülasyon olan “Artý- Eksi, Negatif- Pozitif, Ýyilik- Kötülük, Metafizik ve Materyalizm” olan temel deðerlere göre varlýðýný sürdürmektedir.
Bunlarýn her biri duruma ve þartlara göre öncelik kazanýrken, diðeri arkadan varlýðýný hissettirmeye devam eder. Özellikle insanýn yaþamý, kesinlikle tek bir dünya bakýþ açýsýna, ya da tek bir kutup formülasyonu olan artý veya eksiyle mümkün deðildir. Daha mutlu ve rahat bir yaþam için Metafiziksel düþünce ne kadar önemli ise, Materyalizm de o kadar önemli bir yaþam ve düþünce kaynaðýdýr.
Her iki temel düþünce felsefi yapýlar, insan yaþamý açýsýndan büyük önem arz etmesine raðmen, artniyetli ve egoist yapýya sahip siyasi düþünceler, birini diðerine üstün göstermesi neticesinde, irrasyonalist siyasal ve politik yapýlar dediðimiz anlayýþlarýn ortaya çýkmasýna sebep olmaktadýrlar.
Azýcýk aklýný çalýþtýranlar görecektir ki, Tanrýnýn varlýðý bile insanýn kendi düþüncesinin bir ürünüdür. Örneðin insan olmasa, Tanrýya sen benim ilahýmsýn diyerek kim ibadet edecektir?
Ýþte birçok toplumlarýn geri kalmýþlýðýnýn ya da despotlaþmasýnýn temel yapýsýndaki ana kaynak, “Egoistçe” düþünüp, Metafizik ve Materyalist düþünceyi birlikte yaþatamamalarýdýr. Tüm sorunlarýn düðümü de tam burada baþlamaktadýr.
Bu felsefi belirlemeden yola çýkýlarak, özellikle Türkiye'de nasýl bir etik siyasetin egemen olduðunu anlamaya çalýþtýðýmýzda, her zaman olduðu gibi biri diðerini öldürerek ya da baský altýna alarak yaþanan irrasyonalist siyasetle karþýlaþýlmaktadýr.
Türkiye'de olduðu gibi dünyanýn geliþmemiþ tüm ülkelerinde, ifade edilen irrasyonalist siyasi devlet yönetimleri, þu plan ve programlar doðrultusunda yürütüldüðü görülmektedir.
Kendi egolarýna uygun düþmeyen ya da desteklemedikleri diðer tüm düþünce, yetenek ve iradeleri sürekli dýþlayýp aþaðýlayarak, ya kendisine baðýmlý edilgen kullar konumuna getirirler, veya yok olup gitmesine çalýþýlmasý.
Bunu uygulamak için de, yalnýzca Metafizik çerçeveden bakýlýp tek adam, tek düþünce, üstün din, üstün ýrk ve tek siyaset mentaliesine sarýlýp, doðru düzgün hiçbir noktada geliþmiþ bir emareye sahip olunmamasý.
Ve yine en büyük sloganlarý yüce güçler olarak gördükleri “Allah, Din, Devlet ve Ordu” kutsallýðýyla, adeta insaný ve halký yok sayýp, yeryüzünde ikinci bir Tanrý yaratmýþ olmalarý,
Þekillendirilen bu despot ve irrasyonalist siyasi devlet yönetimlerinin ahlaksýzlýk ve yolsuzluklarýnýn ayyuka çýktýðýný dile getirip, demokratik bir yaþam için düþünce belirtip toplantý yapmak istemek, kefeni koltuða almak demektir.
Diðer taraftan kendileri açýsýndan halkýn sokaklarda boy göstermesini istediklerinde, demokrasi adýný kullanarak ikiyüzlüce tüm sempatizanlarýný sokaklara döküp, her istediði yeri yakýp yýkarken insanlara hakaret ve darbeleme de hiçbir ahlaki yapý tanýmamalarý.
Çünkü mevcut yapýlar, uygulamýþ olduklarý irrasyonalist siyasetlerini, inanmýþ olduklarý Tanrý ve onun kutsal kitabýndaki metinlerden aldýklarýný ve buna da herkesin boyun eðmek mecburiyeti olduðunu düþünmeleri.
Egoist ve irrasyonalist bu yapýyý kendilerince meþrulaþtýrmak için, kutsal metinlerden yola çýkýp, çeþitli hikaye ve söylenceler icat etmeyi en büyük ilim (Bilim) ve bunu yapanlarý da ilim insaný saymalarý.
Kendi düþüncelerinin dýþýndakilere asla bilim insaný gözüyle bakýlmadýðý gibi, zorunlu hallerde görevlendirdikleri meslek ve yetenek sahibi kiþileri ise, sadece ihtiyaçlarýný karþýlayan personel ya da kiralýk þeklinde alaycý yaklaþýlmasý.
Bu sayede her zaman çok güçlü bir maneviyatlarýnýn olduðu ve ileride dünyanýn tüm geliþmiþ tekniklerini yeneceklerini ileri sürüp, büyük bir hayalcilikle yaþamaya devam etmeleri.
Ýleri sürülen hayalciliðin devamlýlýðýný saðlamak için de, öne çýkan bazý zeki ve iradesini biraz kullanan kiþilere, yüce bir maneviyat yüklenerek bu kiþilerin Tanrý tarafýndan üstün özelliklerle yaratýldýðýný, bunlarýn emirleri ayný zamanda Tanrý emirleriyle eþdeðerde görülüp, herkesin buna boyun eðmesini istemeleri.
Böylece irrasyonalizmin ortaya çýkardýðý “Aða, Bey, Þeyh, Hanedan, Ýmparator, Kral ve Sultan” gibi feodalitenin temel dayanaklarý olan unvanlarla, sistemlerini ayakta tutmaya çalýþýrlar.
Mevcut anlayýþýn diðer bir irrasyonalist dayanaðý ise, kendileri gibi düþünüp yaþamayan herkesi düþman ve kötü olarak görüp, her an zarar vereceklerini ileri sürdürerek, bunu büyük bir korku (Fobi) siyaseti þekline dönüþtürmeleri.
Bu yapýnýn daha da ilerisi, “Büyüklük (Megoloman) Komleksiyle” herkesi yeneceklerine inanmayý sürdürmeleri.
Böylece fobi ve megolaman komleksi içerisinde bölge, nüfus, kültür, inanç ve etnik yapýlarý sürekli düþmanlaþtýrýcý uygulamalarla, her farklýlýðýn nicel yapýsýna göre hükmeden resmi ve gayri resmi paramiliter güçlerle, derebeylik mantýðýnda yönetim sistemlerini yüceltmeleri.
Diðer taraftan düþman ve kötü olarak gördükleri çaðdaþ ve rasyonalist ülkelerin her türlü modern teknik ve icatlarýný satýn alarak kullanmaya devam etmeleri, geri kalmýþ ülkelerin akýlsýzlýðýnýn (Ýrrasyonalist) ne kadar sýnýr tanýmaz olduðunu gösteren en büyük kanýttýr.
Geri kalmýþlýk ve irrasyonalist siyasetin temel ilkelerini bu çerçevede belirledikten sonra, ifade edilen kategoriye uygun Türkiye'nin nasýl bitr geçmiþe ve pratýðe sahip olduðunu daha yakýndan tanýmaya çalýþalým.
Türk kökenli olup Müslümanlaþtýktan sonra kendi öz kültür ve dilinden uzaklaþarak yaþayan Selçuklularý bir kenara koyup, dünya tarihinde ciddi olaylarla adý anýlan Osmanlý'dan itibaren devam edersek.
Osmanlý ve bunun devamýný sürdüren Türkiye, her zaman üstün ýrk, üstün din, üstün ulus, düþman korkusu ve aþaðýlýk kompleksinin vermiþ olduðu duygularla, yaklaþýk 300 yýldýr, sürekli kendi kendine darbe yaparak yaþayan bir toplumdur. Bura da þunu da belirtmek gerekir.
Ýç çatýþma ve darbeler dünyanýn her ülke ve toplumunda yaþanmýþtýr. Ancak daha sonralarý pozitif bilimler ilkesi olan Laiklik, Sekülerizm, Demokrasi, Metefizik ve Materyalist düþünceleri kapsayan çaðdaþ Anayasanýn (Toplum Sözleþmesi) hayata geçirilmesiyle, darbeler ve iç çatýþmalar tarihin çöp sepetine atýlmýþtýr.
Türkiye'de ise irrasyonalist siyaset sistemi Osmanlý'nýn Yeniçeri Ocaðýyla (1367) baþlayýp günümüze kadar þu þekilde gelmiþtir.
1. III. Selim'in, 1808'de Osmanlý Hanedaný IV. Mustafa'ya yapmýþ olduðu darbe.
2. II. Mahmut'un 1828'de Vaka-ý Hayriye adýyla Yeniçeri Ocaðý'na yapýlan darbe.
3. 1876'da I. Meþrutiyet adýyla Abdulhamit tarafýndan yapýlan darbe.
4. 1908'de II. Meþrutiyet'le Ýttihat ve Terakki liderleri olan Enver ve Talat Paþalarýn yapmýþ olduklarý darbe.
5. 1920'den itibaren Çerkez Ethem ve diðerlerine karþý, Mustafa Kemal tarafýndan yapýlan suikast darbeleri.
6. 1944'te Türkeþ'in liderliðindeki Turancýlar adýyla planlanan ýrkçý darbe giriþimi.
7. 27 Mayýs 1960'da Cemal Gürsel ve Alpaslan Türkeþ liderliðinde yapýlan darbe.
8. 1971 Askeri Muhtýrasý.
9. 1980 Kenan Evren darbesi.
10. 1987'den itibaren Olaðanüstü Hal yönetimi.
11. 27 Þubat 1997 E- Muhtýra darbesi.
12. 2007 ve 2013'ten itibaren Türkiye'nin Doðu ve Güneydoðu bölgesinde uygulanan yasaklý alanlar ve yerleþim yerlerine yapýlan bombalý saldýrýlar. Ve bunu akabinde duruma göre diðer tüm illerde sürdürülen askeri operasyon, kaos ve korku yaratan yönetim hareketleri.
13. 2013 yýlýndan itibaren Komþumuz olan Suriye'ye karþý yapýlan saldýrýlar ve darbe planlarý.
14. 15 Temmuz 2016 gecesi Fetullah Gülen taraftarlarýnýn yapmýþ olduklarý baþarýsýz darbe giriþimi.
Tüm bunlarýn haricinde gerek Türkiye'nin her yerleþim alanýnda, gerekse devletin yönetim birimlerinin Hükümet talimatýyla “Arap Ýslam Din Milliyetçiliði” doðrultusunda direkt herkesin bu mantýða göre itaat etmesini dayatan politikalarýn ayyuka çýkmasý.
Ve mevcut iktidarda olan Adalet ve Kalkýnma Partisi'nin (AKP) Þef ve yöneticilerinden tutalým, bu yapýnýn dýþýnda kalan Türk Ýslam Sentezcilerinin hepsi, Fetullah Gülen gibileri ile birlikte ayný “Dini Tarikatýn” içerisinde canciðer Müslüman kardeþ olarak büyümeleri.
Yapýlan darbelerden de anlaþýlacaðý gibi, canciðer kuzu sarmasý olan bu Müslüman kesim, ne zamanki yetki ve makam gücünü ellerine geçmiþlerse, önce düþman gördükleri kesimlere saldýrmýþlardýr, sonrada kendi içlerinde birbirlerini yok etmeye baþlamalarý.
Ýfade edilen bu düþüncenin en bariz örneðini, “AKP Hükümeti” vb. düne kadar Muhterem Hoca Efendi deyip Fetullah Gülen gibilerinin elini eteðini öpüp karþýlarýnda el pençe diz çöktüklerini unutarak, bu kadar düþmanlaþmalarýna acaba ne sebep olmuþtur?
Bilinen ve görünen en büyük sebep yetki, makam ve maddiyatýn paylaþýlamamasýdýr. Çünkü ikisi de Arap Ýslam din ve kültür hayraný olduklarýndan, baþka bir sebep bu kadar büyük bir düþmanlýðý tetikleyemez.
Her iki anlayýþta yalnýzca Metafizik dünya görüþü içerisinden gelip, birbirlerine karþý yapmýþ olduklarý ihanet ve darbeleri, maðduriyet edebiyatýna çevirerek, sözde “Demokrasi Borazanlýðý” yapmak, ne ahlakidir ne insani.
Çünkü gerçek demokrasinin temel ilkeleri olan “Laiklik, Sekülerizm ve Demokratik Anayasayý” hiçbir koþulda kabul etmeyip, kendi eski bildikleri Arap Ýslam din ve kültür milliyetçiliðinde ýsrar ettikleri sürece, asla darbelerden kurtulamayacaklardýr. Belki yarýn ya da yarýndan daha erken yeni bir darbeyi yaþayacaklarýndan kendileri de emin görünmektedirler.
Bu tür siyasi ve dini anlayýþlarý, bizim halkýmýz yine çok güzel bir öz deyiþle özetlemiþtir. “Ne doðrarsan aþýna o gelir kaþýðýna” bu öz deyiþ fazla söze gerek býrakmamaktadýr. Ýþte geri ve irrasyonalist siyaset kýsaca bu anlayýþlarýn eseridir.

Cemal Zöngür

Arþ. Yazar