Perdeleri sonuna kadar kapatýlýmýþ fazlasýyla daðýnýk bir ortamda uyuyan kiþinin yüzünde yýllardýr çok çalýþmanýn verdiði yorgunluk var.Etrafa daðýlmýþ kitaplar,hep yeni bir umutla yazýlmaya baþlanýp sonra buruþturulup bir kenara atýlan kaðýt parçalarý.uzun süredir eve girmeyen temiz hava,içeriye girdiðinizde burnunuzda kekremsi bir tat oluþturuyor.Doðan güneþ bütün ýþýðýný her engele karþý inat edip eve sokmaya çalýþýyor.Bu savaþý durduran ise evin duvarlarýnda yankýlanan telefonun sesi oluyor.
Limanda koþuþturan insanlar,vapurlarýn büyük bir ihtiþam ve hakimane tavýrlarýyla çýkardýðý sesler,düzensizce bir yerlere kurulmuþ seyyarlar gýrtlaklarýndaki son enerjiyi ekmek kazanmak için harcýyorlar.Öylesine garip ki onun yüzünü döndüðü her yer yeni bir baþlangýç oluyor arkasýnda kalanlar için ise hayat artýk çok geç.Bunalýyor,rahatlamak için kafasýný kaldýrdýðý gökyüzü diðer her þey gibi hýzlý bir þekilde dönüyor.Zaman kavramý kaybolmuþtu artýk onun için.Uzun süredir bakmadýðý kendi vücudu bile yabancý geliyordu.Çocukluðunun geçtiði bu mekan onu hep rahatlatýrdý ama bugün ne çýðýrtkanlar ne de vapurlarýn sesi kar ediyordu.Bir anda koluna onu hiç býrakmayacakmýþ gibi sýmsýký yapýþmýþ saatinin tik tak larý dikkatini çekti.Bu saat ona babasýný hatýrlatan tek þeydi.Saatin tik tak larý babasýyla arasýnda geçen uzun sessizliði bölen tek araçtý.Hayatýn her türlü pisliðini neþesini yüzünde barýndýran baba,oðlu için ayaklý bir tecrübeydi.Belki konuþmuyorlardý ama birkaç bakýþ ona yetiyor,ne demek istediðini çok iyi anlýyordu.Þimdi ortam deðiþmiþti bir anda limandan uzaklaþmýþ karanlýk uçsuz hayatýna geri dönmüþtü.Artýk rüyalarý bile gerçek hayatý gibi karanlýk ve baþ döndürücü oluyordu.Uyumak onun için dinlenmenin bir yolu deðil,gerçek hayatýndaki kabusa devam etmekti.Sonunda uyandýðýndan beri anlayamadýðý ve evde yankýlanan bu sesin telefondan geldiðini anladý.Aslýnda bir telefonun varlýðýndan bile habersizdi.Öksürmelerine yellenmelerine bazen de aðlamasýnýn sesine alýþmýþ olan duvarlara bile bu ses yabancý geliyordu.Aðýr adýmlarla yataðýndan kalkýp tahta gýcýrtýlarýnýn eþliðiyle koridora yürüdü.Bu yürüyüþ ona ne zor gelmiþti uzun süredir yataðýndan kalkmamasý dizlerindeki tüm gücü almýþ ve onu bitap etmiþti.Telefondaki her kim olursa olsun birilerinin sesini duymak ona iyi gelecekti.Telefonun ucundaki yabani ses tanýdýk gelse de hatýrlayamýyordu.
Telefon ucundaki yabancilastigi ses babasýnýn öldüðünü söyledi.Hâlâ o bitmek bilmeyen rüyalarýnýn etkisinde olduðunu sandý.Uyanmak için koluna býr çimdik attý ve ķendine geldi.Telefondâki ses oraya gelip defin iþlemlerini baþlatmak gerektiðini söyleyince bir kez daha yýkýldý.Kendi harabeleriyle uðraþmaktan babasýna,onu en çok anlayan adamýn ziyaretine gidememiþti.Telefonu kapatýp odasýna koþtu.Aðlayarak üstünü deðiþtirdi.O son bakýþlarý gözünün önünden gitmiyordu.Saatine baktý,onun dünyasý durmuþken saati hiç durmamacasýna iþliyordu.Babasýna olan son görevini yerine getirmesi gerekiyordu ayaklarý geri gitse de.Soķaðýn baþýndan gelen feryat figan sesler o þokdan çýkmasýný saðladý.Eve girdiðinde aðlaþan kadýnlar ve odanýn ortasýnda yerde yatan babasý vardý.Uzunca bir süre gözünü ondan alamadý.Yine eskisi gibi bakýþlarýna cevap vermesini bekledi.Odanýn köþesindeki annesi ve kardeþine yöneldi.Aðlamaktan bitap düþmüþlerdi.Evdeki duvarlarda asýlý aile fotoðraflarý ayrý bir eve kendimi hapsetmesinin yanlýþlýðýný yüzüne vuruyordu.Mutlu anýlar gözünde canlanýyordu.Babasý,en hararetli sohbetlere giriþtiði her bakýþý bir öðüt olan biriydi.Yükselen dua sesleri babasýný onâ yaklaþtýrýyordu sanki.Dualar eþliðinde evden çýkýp mezarlýða geldiler.Onu ihmal ettiði için ona kýzgýndý bilirdi ama babâsý ona küsemezdi ki.Onunla derin sessizliklerde kaybolurdu.Þimdi ise karþýsýnda tepkisiz bir toprak yýðýný var.
Babasýnýn acýsýyla eve geldi.Yorgunlugunu atmasý için uyumak ona iyi gelecekti.Onâ rahatsýzlýk veren ruyalarina çaresizlik boyun eðdi ve gözlerini kapadý.Çocukluðunun geçtiði evdeydi.Babasi çalýþma masasýnda ona gülümsüyordu.Ýlk defa mutlu bir þekilde uyandý.O anlam yüklü bakýþlarý görmek rahatlattý onu.Babasý zaten çok fazla konuþmayý sevmez,konuþmada az ve özlülükten þaþmazdý. Öðrendiði bilgileri tecrübe edip sunardý.Herkesin akýl danýþtýðý bir dayanaktý.Babasý ona olan sevgisini dile getirmese de oðlu o sýcak bakýþlarýndan herþeyi anlýyordu.Hep ona ciddi bir tonda tecrübelerinden bahseder bir yandan da severdi.Sessiz konuþmalarý vardý aralarýnda.Hep anlattýðý hayret verici anýlarý ve uzun soluklu susuþlarý vardý.Oðlu son zamanlar ondan uzaklastýðýný düþündü.Yaþadýðý yorgunluk ve umutsuzluklar onu bunalýma sokmuþtu.Evinden çýkmaz hale gelip kendi hengamesinde babasýnýn son anlarýný kaçýrdý.Bu kötü haber onu anca kendine getirebildi.Babasýnýn vefatýndan sonra taziyeleri kabul ederken biri çýkageldi.Herkes birbirine sorgulayan gözlerle bakmaya baþladý.Anne sözü alarak:
Bu bey babanýzýn son anýna kadar yanýnda olan doktoru.Hiç birinize söylemememizi babanýz istemiþti.
Babalarý hiçbir zaman onlara zayýflýðýný göstermek istemezdi.Hep onlarýn kahramaný oldu ölürken bile.Doktor anlatmaya baþladý.
Babanýzýn beyninden kaynaklanan büyük bir sorundan dolayý yavaþ yavaþ tüm fonksiyonlarýný kaybederek son zamanlar uyuyamýyordu.
Evin içindeki soðuk hava herkesin birbirini yargýlamasýna sebep oldu.Doktor durumu yatýþtýrmak istercesine:
Herþey için çok geçti.Bize geldiðinde büyük ve sürekli büyümekte olan bir tümör vardý.Tedaviye evde ilaçlarla devam etmek zorunda kaldýk.Bizimkisi sadece süreyi uzatmaktý.Sonra ilaçlar da fayda etmedi.Uyuyamadýðýndan halüsülasyonlarý artmaya baþladý.Ýnanýn onu en güzel haliyle hatýrlamak isterdiniz.
Anneleri,o dönemdeki hayretle dinledikleri anýlarýn ilaçlarýn etkisiyle görülen bir kötü rüya olduðunu ama babalarýnýn onlarý mutlu sona çevirdiði söyledi.Babalarý onlar için ne kadar fedakâr olduðunu bir kez daha gösterdi.Bu duyduklarý onlarý þaþýrtsa da büyük bir boþluða sürükledi.Evin annesi anlamýþ olacak ki hemen söze girdi:
Babanýz sizlerden çok memnundu.Hastalýðý yüzünden kimseyi görmek istemiyordu.

Babalarý,hastalýkla boðuþurken büyük özveriyle bunu göstermemeyi baþarmýþtý.Anýlarýnýn, içindeki savaþý anlattýðýný sezemedikleri için kendilerine kýzýyorlardý.Oðlu,babasýnýn rahatsýzlýðýnýn kendisine malûm olmuþ olduðunu varsayarak kötü rüyalarý için babasýnýn arkasýna saklanarak kendisini rahatlatýyordu.Yine bir anlýk dalgýnlýkla gözlerini kapadý.Babasýný eski evlerinde masasýnda çalýþýrken gördü.Ona bakýp sýcacýk gülümsedi oðlunun içindeki kötülükler kayboldu sanki.

Oðlu,ayný rüyanýn iki defa görülmesinin bir iþaret olacaðýný düþünerek sabah erkenden eski eve gitti.Bomboþ evde babasýnýn çalýþma masasý ve üzerinde kaðýt duruyordu.Kaðýt evin tapusuydu.Neden bu eski evin tapusunu býraktýðýný anlamadý üstelik bir evi varken.Arkasina yapýþtýrýlmýþ notta:"Sana en büyük mirasý býrakýyorum.Hayal dünyamý..."yazýyordu.Artýk kötü rüyalarýnýn kaynaðý bu yerde yeni güzel anýlarla mutlu bir þekilde yaþayacaktý.Babasý yine en çok yararý dokunan olmuþtu.Hasret kaldýðý rahat uykunun kollarýnda olmasýna baðliyordu iþlerinin yolunda gitmesini.Bilmiyordu ki ilhamýn kaynaðýnýn orasý olduðunu...