Amca doðru söylüyor beyler! Dinleyin onu...
14 Þubat 2016 Saçmalýklar Günü.

Delilik bu yaþadýðým.

Hiç kimseye anlatamadýðým bir derdim var benim. Anlatsam beni ciddi ciddi dinlerler mi? Açýkçasý yaþadýðým her þeyden sýyrýlýp, bir de kocaman cesaret yüklenip bir bir anlatacaðým içimde biriktirdiklerimi.

Her þeyi göze alarak ayaklarýmýn beni götürdüðü yere gideceðim. Ýçeri girmeden önce bana "1 saat süren var diyecek" çünkü terapinin raconu böyle. Bir þeyler anlat. Anlat ki senin derdini anlayayým. Tam dilimin ucuna kadar gelecek ama vazgeçeceðim. Çünkü anlayacaðým ki, kafamda dönüp duran büyük patlamalarý anlayacak kimse yok þu koskoca dünyada.

Doktora garip garip bakmaya baþlayacaðým. Surat ifadelerini takmayacaðým bile. Karþýsýna geçip oturdum ya, mutlaka kendince bir isim koyacak benim duygularýmýn yoðunluðuna. Duygu geçiþlerime bir baþlýk atacak, sonra da ilaç yazacak. Bunlarý iç, 1 ay sonra gel, tekrar konuþalým diyecek.

O bunlarý söylerken ben karþýsýndaki koltukta oturuyor olacaðým. Ve içimden ona cevap vereceðim.

"Bak dostum, sana bir þey söyleyeyim mi? Benim kafamda dönüp duran duygulara sen bir isim taktýn ya, hah iþte o taktýðýn isim sensin! Masanýn üstünde hararetle bana söylenerek yazdýðýn reçetedeki ilaçlarý al, k..çýna sok! Benim o ilaçlarý içmeye niyetim yok aslan parçasý. Seni gölgelerinden korkan normal insan seni!"

"Sen ne anlarsýn be!"

Kendi kendime mýrýldanmýþým. Mýrýldanýrken sesimin duyulduðunu anlamadým. Doktor öðütler sýralarken, özenle karaladýðý reçeteden baþýný kaldýrarak, kaþlarýnýn altýndan bana bakmaya baþladý.

"Bana bir þey mi dediniz?"

Ýçimden ona okkalý cevaplar veriyordum. "O pörtlek gözünü devire devire bana bakacaðýna iþine bak sersem! Tek bildiðiniz ilaç yazýp göndermek. Beni biraz dinleseydin, anlayabilseydin eminim o ilaçlarý kendin içerdin."

Yüzüme hesap sorar gibi bakmaya devam etti. Hiç umursamadým. Sanki bana o soruyu sormamýþ, ben de hiç duymamýþým gibi ayaklarýmý sallamaya baþladým. Uzun uzun bana bakýp, istediði tepkiyi alamayýnca, baþýný "Hasbinallah" der gibi saða sola çevirdi. Ýþte o anda gözümün önünden bir film þeridi geçmeye baþladý.

O, reçeteyi döktüre döktüre yazarken ben bir anda ayaða fýrlayýp, yumruðumu masasýna çarpýyorum. Fiyuu, ama nasýl bir artistik hareketler var ya, Behzat Ç. yanýmda sýfýr kalýr. Sonra dudaðýmý büzerek ona "O küçücük kâðýda hayat hikâyeni mi yazýyorsun psikolojik manyak?" diyerek elinden aldýðým gibi reçeteyi on parçaya bölüp paramparça ediyorum. Ve inadýna da pis pis sýrýtarak gözlerinin önünden kafasýndan aþaðýya konfeti döker gibi karman çorman yapýp masasýnýn üstüne daðýtýyorum. Masanýn üstü kaðýt parçalarýyla doluyor. Düzen manyaðý, takýntýlý bir doktora tezat karýþýklýk oluyor.

Gözümün önünden geçen bu film þeridi hoþuma gidiyor. "Hey Allah'ým ya" diyerek yandan yandan gülmeye baþlýyorum.

Doktor bu sefer kafasýný iyiden iyiye kaldýrýp, gözlerini kýsarak bana bakmaya baþladý. Ne var, ne oldu dermiþcesine yüzüme alaycý alaycý bakýyordu. Sen misin o ifadeyi kullanan? Onun sýrýtmasýna gülerek cevap verdim. Bazen küçücük bir þeyin ardýndan en büyüðünü yaparsanýz, kimse sizin attýðýnýz adýmý atmaya cesaret edemez. Bu yöntem çok iþe yarýyor, ciddi söylüyorum. Çünkü ben bunu hep yapýyorum.

Þöyle baþýmý hafif saða çevirerek, boþ boþ gülmeye devam ettim. Doktor beni görür görmez þoka uðradý. Tabii, bu durum karþýsýndan birazdan çýldýrma raddesine gelecekti, haberi yoktu zavallýnýn.

"Bir þey mi oldu?" diye sordu. Ahh, iþte beklediðim o kutsal soru da geldi. Kafam hýzlý çalýþýr. Ýçimden "Hey Allah'ým ya, daha ne olsun be adam? Daha kendimi anlatmamýþým, yarým saat lak lak ettikten sonra hemen ilaç yazmaya baþladýn, daha ne diyeyim sana. Böyle teþhis mi konulur? Dur biraz, yavaþ gel. Yani 1 saatlik seansýn yarým saatini ana adý, baba adýyla geçirip, yarým saatini de full ilaç yazmaya adayýnca, insan ufaktan ya sabýr çekiyor be kardeþim," dedim. Ama onun "Bir þey mi oldu?" sorusunu duymamazlýktan geldim.

Sað bacaðýmý sol bacaðýmýn üstüne attým. Koltukta yaylana yaylana oturmaya baþladým. Ohh, sanki babamýn evindeymiþ gibi iyice yayýldým. Kollarýmý da birbirine baðladým. Dudaklarýmý iyice sýktým. Durdum durdum bir anda dudaðýmý salýverdim. Tabii bir anda býrakýnca tiz bir þaklama sesi çýktý. Bunu bilerek yaptým. Sanki tatlý yemiþimde, tadý damaðýmda kalmýþ gibiydi bu. Doktor þaklama sesine dondu kaldý. Kafasýný bana çevirince artýk dayanamadým.

"Yahu doktor, o reçeteye döktürdüðün ilaçlarý gidip yandaki eczaneden alacaktým da, bir sorun var," dedim.

Doktorun gýdýsý sinirsel olarak atmaya baþladý. Diþlerini sýkýyordu, fark ettim. Dilinin ucu, diþlerinin aralýk kýsmýndan çýka çýka cevap verdi.

"Neymiþ o sorun?"

"Onlarý aldýðým gibi sana yedireceðim. Bunu bilmek istersin diye düþündüm," dedim. Yalnýz öylesine rahat, öylesine vurdum duymaz, öylesine umursamazdým ki benim keyfim doruk noktasýna, onun ki de yerin dibine çöktü. Ben zevkten dört köþeyken, o bildiðiniz üçgen oldu.

Zavallý þey, ona gelen her hastanýn böyle tepkiler verdiðini bi düþünsenize. Adam kanser olur. Sana çaresizce koþarak gelen, bir ton derdi olan, o dertlerini karþýnda bülbül gibi þakýyan, sonra da bunun üstüne bir ton para bayýlan her "hasta" ona envayi çeþit laf soksa, kafamdan þip þak hesaplýyorum 4 ayda týmarhanelik olur.

Ama iþte, psikoloji denen meret de öyle bir þey ki, masanýn diðer tarafýnda sakin sakin oturmaya hiç benzemiyor. Garibim aldýðý diplomanýn hakkýný vereceðim tavrýyla vakur bir çizgide seyrediyor. Vakur, ciddi, sakince, ilgili gibi, aslýnda 1 saat sonra cebine girecek parayý düþünmekten helâk olmuþcasýna, psiko analiz sorularýyla debelenen...

Dakikalar sonra yazmayý kesti, ellerini masanýn üzerine koydu. Yazý yazdýðý kalem sað elinin iþaret parmaðýyla, orta parmaðýnýn arasýnda duruyordu. Gözlerinden anladým ki içinden "Ya sabýr" çekiyor. Hani kaþý gözü oynamasa cidden etkilenmedi diyeceðim ama yok yani.

"Bu ilaçlarý size yazdým, çünkü benim bunlara ihtiyacým yok. Sizin ruh saðlýðýnýz için yazdým. Düzenli bir þekilde bunlarý içmeniz lazým," dedi.

Ýþte þimdi faka bastý. Canýna ot týkayacaðým senin.

"Doktor bey, sorry ama benim ruh saðlýðým bozuk deðil. Siz neye istinaden bunlarý yazdýnýz, bi söyleyin bakalým bana."

"Bakýn..."

Doktor kalem tuttuðu elini bir þey açýklayacakmýþ gibi yaptý. Ama ben atladým hemen,

"Lann..."

Afedersiniz, biraz küfürbazýmdýr. Haksýzlýklara karþý içimden bir canavar çýktýðý doðrudur. O canavar bazen beni ele geçiriyor ve küfürbaz halini alabiliyor. Ýþin acý tarafý bu canavarý bazen ben bile zapt edemiyorum. Zaten öyle de bir derdim yok. Bence küfür, üst düzey hakaret biçimidir. Salt adrenalin enerjisiyle þarj oluyor. Bir kere aðýzdan dökülmeye baþladýðý zaman durdurabilene aþk olsun.

"Lan" la baþlayan küfür tamlamasý karþýsýnda bir psikolog doktorun tepkisi nasýl oluyormuþ, onu da birazdan göreceðim. Bakalým senin bana yaptýðýn testlere benziyor muymuþ? Senin ruh saðlýðýn bu durumu nasýl absorbe edecek. Topu göðsünde yumuþarak pasý bana mý atacaksýn, yoksa sol ayaðýnla alýp direk kaleye mi atacaksýn? Hadi bakalým!

"Lütfen ama, bu tarz konuþmalar hiç hoþ deðil yalnýz." (Topu göðüste yumuþatma hareketidir bu.)

"Yerim lan senin lütfenini..."

Sað elimi o sinirle kaldýrýp, beþ parmaðýmý da pergel misali açaraktan konuþmaya devam ediyorum. Þah damarýmýn o anlarda boðaz kýsmýndan nasýl fýrlamýþ olabileceðini düþünmek bile istemiyorum. Varýn siz hayal edin. O bacak bacaðýn üstüne atmýþ, gelin gibi sus pus kýz gitti, yerine oturduðu koltuktan kendini ayaða fýrlamamak için zor tutan asabi kýz geldi. En son þu cümleyi kurdum.

"O elinin altýnda sýký sýký tuttuðun kâðýt parçasýný havaya kaldýr bakalým. Kaldýr, kaldýrsana be!"

Sesimin cüretkârlýðýndan, içimden taþan canavarýn gittikçe kendini ortaya atmak için kendini gösterme telaþýndan, yüzümün aldýðý þeklin korkunçluðundan, vücudumun savaþa hazýr asker moduna geçmesinden etkilenen doktor, istemeye istemeye reçeteyi parmaklarýnýn ucunda yavaþça yukarý doðru kaldýrdý.

Cýrtlak sesimle baðýrdým.

"Yýrt!"

Yüzüme aval aval baktý.

"Yýrt dedim sana!"

Korkunun yarattýðý gerilim, yukarý fýrlayan adrenalin seviyesi, gerçek anlamda delirme noktasýna gelen saldýrganlýk görüntüsü karþýsýndaki bilinmeyenler onu telaþa soktu. Adem elmasýnýn aþaðý yukarý hareket ettiðini gördüm. Dilinin üstünde biriken tükürük salgýsýný yutak borusundan aþaðýya itiyordu. Yutkunma sonrasý boðazdan çýkan o garip "guluk" sesi bütün odanýn duvarlarýna çarparak eko yaptý.

Haksýzlýktan, umursanmamaktan, sadece para olarak görünmekten, basite alýnmaktan, acýmasýzca teþhis koyup kafasý hastalýklý olarak nitelenmekten gözü dönen bir insanýn neler yapabileceðini tahmin edebilir misiniz? Ben olsam böyle bir yazý tura atmazdým. Çünkü olasýlýk hesabýna bakarsanýz her þey %50 - %50'dir. Ya o anda korkunuzdan yutkunduðunuz gýrtlaðýnýza biri yapýþýp onu deþecek, ya da bir þey olacak ve bir anda sakinleþecek. Sakinleþmesi için beklenen o "ilahi þey" ne olabilir? Vahiy mi? Vahiyin gelme olasýlýðýný hesaplayalým isterseniz. Bu riske girmeye deðer mi? Bana sorarsanýz hayat memat meselesiyse, deðmez!

Doktor da o anda en akýllýca olan olasýlýðý seçerek akýllý olduðunu gösterdi. Zaten ondan delilik beklemiyordum. O yemez! Gözleri yuvarýndan çýkacak gibi bana bakarken, kesinlikle benim aklýmdan geçen olasýlýklarý düþünmüþtür.

Çünkü odada baþ baþayýz. 1 saniyede mektup açacaðýný alýrým, 1 saniyeden daha az bir zamanda masasýnýn üzerine atlarým, sonra da...

Benimle inatlaþmayý býraktý. Reçeteyi korkudan titreyen elleriyle týpký gözümün önünden geçen film þeridindeki gibi yýrttý. Bir eksikle tabii, konfeti gibi baþýndan aþaðýya dökmedi.

Sonra sakinlik bastý bütün vücudumu. Yine eski sakin halime geri döndüm. Bana bakarken aðzýndan tek kelime çýkmadý. Anlaþýlan bir an önce basýp gitmemi bekliyordu. O ne þüphe. Yalnýz benim söyleyeceklerim bitmedi.

"Bak doktor! Buraya geldim, oturttun beni iþe alým yapar gibi abidik gududik sorular sordun bana. Yarým saat výz výz bir þeyler eveledin geveledin. Son yarým saatini de gözlerini devire devire reçete yazmaya ayýrdýn. Bu böyle olmaz doktor, bu böyle olmaz."

Doktor benim sakinliðimden cesaretle en ince sesiyle bana laf yetiþtirdi.

"Ama ben size rahatsýzlýðýnýzla ilgili test sorularý sordum."

"Hee evet, sorduðunuz soru þuydu; Bir kadýn babasýný kaybediyor. Cenazeye tanýmadýðý bir adam geliyor, kadýn bu adamý daha önce hiç görmemiþ. Adam o kadar yakýþýklý ki, görür görmez ona aþýk oluyor. Cenazeden sonra adamý arýyor tarýyor ama bir türlü bulamýyor. 1 ay sonra kadýn kýz kardeþini öldürüyor. Neden? Bana bu soruyu sordun sadece!"

"Ýþte bu soruya verdiðiniz cevapla teþhis koydum zaten."

"Yanlýþ, asýl þimdi koy teþhisini."

"Nasýl yani?"

"Az önce ufacýk bir korku filmi yaþattým ya sana, fark etmiþsindir. Hatta korkudan kendi ellerinle yazdýðýn reçeteyi yýrttýrdým sana. Ýþte þimdi teþhisini koy bakalým."

DEVAM EDECEK...