Karþý karþýya oturuyorduk…
Birbirimizin yanýnda oluþ sebebimizi henüz keþfedememiþtik. Sadece saf, temiz bir sessizliðin içinde, boðulmaya yüz tutmuþ düþmanlýklarýmýz ortadaydý. Tek kelime dahi etmiyorduk, istemeden de olsa hayatlarýmýzý paramparça yapmýþtýk birbirimizin.
Kahvesinden bir yudum aldý,
“Hayat” dedi, “Hayat bize güzellikler sunuyor ve biz bunun farkýna ne de geç varýyoruz.”
Yüzünde, masum, anlamsýz bir ifade vardý. O da hayatýn ona sunduðu zorluklara göðüs germeye çalýþýyordu fakat onun da dediði gibi hayat, bize güzellikler sunuyordu. Fark edememek bizim talihsizliðimiz. Yorgunluðumuzdan belki, belki susmuþluðumuzdan, belki de asýl dostluðun geç farkýna vardýðýmýzdan.
Benim en sevdiðim þarkýyý açtý telefonundan ve kafasýný göðsüme dayadý;
“Mahnaz, kurtar bu karanlýktan beni.”
Kelimeler boðazýmdan mideme süzüldüler, tek kelime dahi edemedim. Gerçeklerin geç farkýna varmak herkesi olduðu gibi bizi de yýpratmýþtý. Gecenin siyahý savaþýmdý, kelimeler. Silahýmý bir kenara býrakýp teslim oldum, baþtan aþaðý sevgisizlik, düþene bir tekme atmak da bana yakýþmaz. Ayrýca kafamdaki galibiyet düþüncelerini de mutfaktaki týka basa dolu çöpün içine, boþ bira þiþelerinin yamacýna fýrlattým. Ýfade edemeyeceðim duygular yaþýyordum. Anlatsýn istiyordum, neden koyu siyahýn bir parçasý? Hahaha… Kaderlerimiz ayný yazýlmýþtý bizim, benim sebebim neyse onun sebebi de oydu.
Bir anda gelen anlamsýz cesaret ile kolundan tutup dýþarý çýkardým onu, þaþýrmýþ bakýyordu. O da farkýndaydý içimizde silinemeyen þekilsiz resimlerin…
Sabaha kadar elimizden düþmeyen içki þiþeleri ile talan ettik kalbimiz kadar büyük þehri.
Ne yalan söyleyeyim, eðlendik…
Birer birer kusuldu içimizde hapsettiðimiz enfeksiyonlar. Þeffaf hale geldiðimizde býraktýk acýlarý bir kenara.
O sessiz çizdi, ben sessiz yazdým.
Gerçekten yaþadýðým acý olaylarýn, güzel tarafýna bir daha baktým.
O gerçek bir güzellikti, bürünmüþ olduðu ruhu sevdim, sahip çýktým.
O da buna engel olmadý.
Anlayacaðýnýz hayat, bize uzak, gerçekler aðýr ve her ne kadar acýlar içinde kývransak da mutlak bir kurtarýcýmýz vardýr.
Düþmanlarýnýz, en büyük dostunuzdur. Bunun sebebi ise, ayný yaradan sýzýyordur kanlar.