KARAKAÞ KONAÐI

Bu Konaðýn baþýna gelenler piþmiþ tavuk’un baþýna gelmedi…
Evet; “Karakaþ Konaðý”ndan bahsediyorum.
Tevafukken geçiyordum oradan, görünce içim burkuldu.
Bir zamanlar bu konakta Malatya’nýn ileri gelen ailelerden “Karakaþ Ailesi” oturuyordu.
Konaða bu nedenle Karakaþ Konaðý denilmiþ…
Ben bu aileden sadece Muhittin Bey’i tanýyordum.
Çocukken Karakaþ Çiftliði’nde oturan akrabalarýmý ziyaret ederken görmüþtüm Muhittin Bey’i…
O zamanlar Muhittin Bey’in emrinde (rençberliði yapanlar) bir deðil, iki deðil, üç deðil tam bir köy vardý.
Bir köy, “Karakaþ Köyü” tamamen Muhittin Bey’e baðlýydý.
Yani anlayacaðýnýz; Muhittin Bey, aða idi.
Köy aðasý idi Muhittin Bey…
Karakaþ Köyü’ndeki köylüler Muhittin Bey’in tarlalarýný/uçsuz bucaksýz arazilerini eker-biçer hep birlikte yerlerdi.
Cömertti bildiðim kadarýyla Muhittin Bey.
E azýnda köylüler kendisinden memnundular…
Ama n’olduysa bir savrulma yaþadý Muhittin Bey.
Bu savrulmanýn hikâyesini tam olarak bilmiyorum lakin ailesi ve yakýnlarý yüzünden bu savrulmayý yaþadýðýndan eminim.
Hasýlý, bir bir satýlýða çýkartýldý Muhittin Bey’in arazileri…
Gün geldi Karakaþ Köyü’nün tamamý satýldý.
Muhittin Bey’in en son halini aradan yýllar sonra, bir dað köyünde bir balcý kulübesinde, kaç günlük misafirlikte iken gördüm.
Kelimenin tam anlamýyla Muhittin Bey erimiþ, tükenmiþti.
Hem bedenen hem de ruhen çökmüþtü Muhittin Bey…
Gezmeye beraber çýktýðýmýz arkadaþ; “Ýþte bu Muhittin” dediðinde bir daha bir daha dönüp bakmýþtým…
“Koskoca aðanýn geldiði hale bak hele!”
“Demek bu; o Muhittin ha” diyerek hayýflanmýþ, hüzünlenmiþ ve acýmýþtým…
Sonra çok geçmeden öldüðü haberini aldým.
Nerede, nasýl ve ne zaman olduðunu tam olarak hatýrlamadýðým Muhittin Bey de bu fani dünyadan göçmüþtü…
Bütün bu söylediklerim konaðýn önünden geçerken aklýma düþüverdi.
Elbette ki Karakaþ Ailesi ve Karakaþ Konaðý ile ilgili söylenecek daha çok tarihi þeyler var, ancak ben bu kadarýna þahitlik ettim…
Ýsmetiye Mahallesi Niyazi Mýsri Caddesi’nde boynu bükük kalan bu konak daha önce yanmýþtý ve üzerinde hala yangýnda kalan izler vardý…
Bildiðim kadarýyla; Konak için 2003’de 530 bin lira restorasyon harcamasý yapýlmýþ.
Vatandaþlar yangýnýn madde baðýmlýsý gençler tarafýndan çýkmýþ olabileceðini ileri sürmüþtü, ama neden?
Oysa konaðýn duvarlarýnda monte edilen güvenlik kameralarý vardý ama aktif deðilmiþ, neden?
110 yýllýk tarihi konaða reva görülene bak…
Yoksa Malatyalýlar Karakaþ Konaðý’nýn yýkýlýp yok olmasýný mý bekliyorlar?
Oysa bu konak, istenirse yeniden ziyarete açýlabilir.
Hem bir dönem “Malatya Evi” ya da “Etnoðrafya Müzesi” olarak kullanýlmasý için düþünülmüþtü…
2005 yýlýnda da Sanatçý Þükriye Tutkun’un “Uyan Sunam Uyan” adlý Malatya türküsünün klip çekimine ev sahipliði yapmýþtý bu konak…
Ýþte o konak (Karakaþ Konaðý) bu konak; þimdi ortada kalakalmýþ…
Konaðý bu halde görünce; “yazýk”, demiþim mýrýldanarak kendi kendime…
“Yazýk, hem çok yazýk”