Karanlýðýn demlendiði saatler
gölgelerin çekildiði vakit
sadece saatlerin tik tak sesleleri
geceyi ikiye bölen bir sensizlik
uyku vakti geldi geçiyor bile
kalktým kendime söz vererek yerimden
bu gece hiçbir þey düþünmeden dalacaðým rüyalara
sözümde duramadým
aklýmda sen varken
nasýl kapatayým gözümü uykulara
olmuyor iþte
ne kadar zorlasam da kendimi korkulara
olmuyor iþte


Hani olsaydýn yanýmda dedim içimden
biliyorum beni duyman imkansýz
çok uzaksýn bana
sen neredesin kim bilir
kaçýncý rüyanýn tekrarýnda
ya da yokluðumun ýsrarýnda
bir yýldýz kayar da aniden
kim bilir umutlar karýþýr dualara yeniden


Söylediklerime dahi inanmýyorum bazen
imkansýzlýk karýþtý yine çaresizliðime
tükendi umutlarým zamanla
neyse efkar bastý düþündükçe yokluðunu
her yer karanlýk ve birazda soðuk sanki
dýþarýda kar taneleri beyaza boyarken yollarý
içimde yanan acýlar, buz kesiyor her yanýmý
buna da þükür
ya hiçbir þey hissetmeseydim
öyle deðil mi?
Hadi biraz kendimi avutayým
bende böyle yalnýzým iþte
gülen maskemi çýkarýyorum geceleri
ne yapayým gündüzler yoruyor beni
böylede iyiyim
sadece geceler dost bana bilirim
tek gerçeðim
gecelerdeki hallerim


Bu kadar yeter
daha fazlasý aðlatýr beni
gitmeli
seni geceye anlatmalý yeniden
ýþýk saçan gözlerini
sýmsýcak sözlerini
tek tek anlatmalý
býkmadan
usanmadan
uyutmadan bulutlarý
iyi geceler hayallerimin kadýný
bazen ne olur sende özle beni...


05.02.2015

Rasim Yýlmaz