Geçmiþ zamanlarýn nice yazýlarý geleceðe bir kül olarak savrularak geliyor.Geçmiþten geleceðe , gelecekten geçmiþe.
Yeni bir yazý, yine bir hiç.
Üzerinde az düþünülmüþ , sürmenaj cümleler.
Kelimeler harfler, alfabeler, türlü türlü dilden dile .. Dedim ya geçmiþten geleceðe gelecekten geçmiþe.
Aslýnda hepsi bir hiç.
Tekrar eder kendini sýkýlýncaya dek.
Öyle gördü , böyle duydu , þöyle söyledi…
“Hayat düþüncelerle örtülü ,kelimelerle örülü yerkabuk ile gök tavan arasýna sýkýþmýþ bir form biçimidir.”
Þimdi sende biliyorsun …
Þimdi artýk sende iletiyorsun…
Kendine deli diyenleri görüp, aynalar içinde yok olmayý tercih ediyorsun..
Þimdide ýþýða kuma karýþýyorsun..
Boþver naturmort çizimleri, hayatýn efekti olmaktan vazgeç ..Kurtul bu karakalem tümcesinden..
Hayat sana nasihat olmaktan býrak öteye gitsin…
Ölümü gör ve artýk hayatý yaþa. Hayatý aktar, dilden dile geçmiþten geleceðe.
Güzel insanlarý düþün, güzel bir gün düþle..Saatlerle sýnýrlanmayan gündüz düþleri..Uykunun olmadýðý uyanýklýðýn hakim olduðu gündüz düþleri..Kelebek kanatlarýnda ki gökyüzüne karýþan ýþýða bulanan gündüz düþleri.
Gündüz yüzleri..
Kuzgunun gagasýna sýkýþtýrmýþ olduðun gündüz yüzleri…Yükseðe daha yükseðe kanat çýrp..Iþýk çarpmasýn tenine soðuk hava akýmýnda kaybol sonra býrak yer kabuðuna , kafa taslarý kýrýlýp içinde taze sulu beyinleri gözlerinden çýkmasýný izle…
Gündüz kabuslarý..
Daha derine daha sessize
Geçmiþten geleceðe , harflerden cümlelere…
Özgür býrak
Seni beni yarýný yalnýzlýðýnda suya býrak.
Vaftiz edilsin bütün günahkarlar burada..
Suya býrak , býraktýðýn kabuslarý tek tek bir nehirde suya býrak.
Bir ganj, bir nil, bir nijer, bir kýzýlýrmakta gibi..
Þimdi artýk kelimeler uçabiliyor kanatlanýyor..
Önce sana uçuyor, kendini özgür býrakabilmen adýna
Sonra yine sana koþuyor
Sonra yalnýzlýða …
Artýk sende vardýn hayatýn anlamýnda ki bir toz bulutuna.
Düne bugüne yarýna.
Geçmiþten geleceðe , simurglardan kuzgunlara..