ÝSKENDERUN'DA BÝR ORHAN VELÝ YAÞAMIÞ

Fakir Baykurt'un hangi kitabýnda okumuþtum. Hatýrlayamýyorum. Bir köyde yoksul bir aile sabah akþam taþlý bir tarladan taþ topluyorlar. Tarlanýn her tarafý taþ. Topla topla bitmiyor. Sonunda baþarýyorlar. Orayý ekilecek duruma getiriyorlar. Ýnsanýn doða ile mücadelesi sürüp gider çaðlar boyunca. Ýnsan bu, deðiþtirmek istiyor, üretmek istiyor.
Abdullah Öztürk'le zaman zaman telefon sohbetlerimiz olur; edebiyattan sanattan, daha çok Ýskenderun'dan. O Ýzmir'de, ben Ýstanbul'da. Ýskenderun'da iken sohbetlerimiz olurdu. Artýk bunlar mümkün olmuyor. Savrulduk, savrulduk.. yalnýz kaldýk..
Son konuþmamýzda Mahmut Kuru'yu anlattý bana, o anlattý ben duygulandým. Neden haberim olmadý, diye kendime kýzdým, kederlendim. Oysa Mahmut Kuru'yu duymuþ olmam lazýmdý. Yaþarken ne çok þeyi ýskalýyoruz. Sonra, kütüphanemi karýþtýrdým. Kitaplarýmýn arasýnda Mahmut Kuru'nun kitabý çýktý. Çocuklar gibi sevindim. 1957 yýlýnda 80 sayfalýk, Varlýk Yayýnlarý'ndan çýkan þiir kitabýný elime aldým, baþladým okumaya. Çok beðendim, harikaydý. Hatay'la ilgili Ýskenderun'la ilgili þiirler de vardý.
Ýþte bu þiir kitabýný elime alýnca kurþuni renkteki kapaðýnda “Taþlý Tarla” yazýyordu ve bu kitap aldý, götürdü Fakir Baykurt'un ortaokul yýllarýnda okuduðum kitabýna. Edebiyat budur iþte, sizi ya alýr bir tarafa sürükler veya sarar sarmalar kendine hapseder.
Ýskenderun güzel þehir yaþanýlasý þehir peki hafýzasýna ne oldu, neden sahip çýkmaz böyle deðerlerine. Bugün bir Ali Göçmen bir Sadullah Çaðlar gibi nice abiler ablalar yazýyorlar, çiziyorlar kültür hayatýmýza çentik atýyorlar. Nerde kadir kýymet... Ýyi ki Ses Gazetesi varda bunlarý yazabiliyoruz. Ben burada Hatay'ýn Orhan Velisi Mahmut Kuru'nun, Taþlý Tarla'sýndan; taþ deðil de sözcük toplamaya baþlýyorum müsadenizle. Sonra da Abdullah Öztürk'ün izniyle Facebook'da paylaþtýðý yazýyý aktaracaðým:

Singerde dikiþ diker Fatma'nýn kýzý
Fatma'nýmýn oðlu Payas'da þoför
Kocasý Manav köprübaþýnda
Fatma'ným çýrçýra gider geceleri
Gülnaz hanýmla
......
Dün akþam seni düþündüm
Gözlerim aðlamaklý
Fakir soframýn baþýnda yanaklarýn öylesine kýzarmýþ
Öyle güzel di ki saçlarýn
Öpmek geçti içimden
............
Ama bu benim memleketim
Doðup büyüdüðüm topraklar
Bir ucu arþýn arþýn Halep topraðýný döver
Bir ucu metre metre Seyhan ovasýný
Adýna HATAY demiþ Mustafa kemalim
...........
Antakyaya yaðmur yaðýyor sicim sicim
Ben üþüyorum
Aðaçlar üþüyor, kuþlar üþüyor, caddeler
Ayakkabým kýravatým þapkam üþüyorumsokaklar saçaklar evler
Sokaklar saçaklar evler
Hep birlikte üþüyoruz.
..........

Tanýrsýn Antakya þehrini
Tanýrsýn esmerim
Ýnsanlarý öylesine çýlgýn
Öylesinr sevdalý deðil
..........
Hatayda bahar
Sýcak bir emek gibi tatlý
Sýcak bir emek kadar
Kitabýn sonunda Mahmut Kuru kendini anlatmýþ:
Yaradan fakir yaratmýþ
Gelenler fakir beni bu dünyada
Eskiler de bilir fakir olduðumu
Hele dostlarým
Ýç yüzüme kadar
Abdullah Öztürk'ün kaleminden; Mahmut Kuru: 23 Ekim 1955’te doðan ve 8 ay yaþayan oðlu Mustafa’yý kaybetmenin acýsý ile yazdýðý MUSTAFA þiirinden 1928 doðumlu olduðunu anlýyoruz.Antakya’lýdýr.Ýskendern’da TEK(Türkiye Elektrik Kurumu)te uzun yýllar büro memurluðu yapýp,emekli olmuþtur.Garip kuþaðý þairlerinden olup garibimin ne yýl öldüðünü bile duymadým.Sonradan ortak arkadaþým Doðan Vural’dan öðrendiðime göre bütün þiirleri,kütüphanesi hele hele o fotoðrafarý,kýzý ve damadý tarafýndan ölümünden sonra üç paraya bit pazarýnda satýlýr.Böylelikle,””eskiye raðbet olsa bit pazarýna nur yaðardý””sözü ilk kez hayatta karþýlýk bulur ve bit pazarýna nur yaðar.Mahmut Kuru,þair olduðu kadar ünlü bir fotoðraf sanatçýsý idi.Sakladýðý 1960’lý yýllarýn bir Tercüman Gazetesinde ki Ratip Tahir Burak adlý bir yazarýn yazýsýnda o’nun için”” objektifi ile þiir yazan sanatçý”” nitelemesini yaptýðýný hiç unutmam.!970’li yýllarda Mahmut Kuru’nun þiirlerini kendi sesinden dinler,edebiyat ve edebiyatçýlarla ilgili aktarýmlarýný dinler ve Ýskenderun,Antakya ya da doða temalý fotoðraflarýný hayran hayran incelerdim.
Þair Süleyman Okay’ýn yakýn arkadaþlarýndandýr.Ne yazýk ki Mahmut Kuru hakkýnda herhangi bir kaynak bulmak mümkün olamadý.Kasým 1957’de Varlýk Yayýnevi'nden "Taþlý Tarla" adýnda bir þiir kitabýnýn yayýnlandýðýný biliyorum.Ayrýca nerden saðladýðýmý hatýrlayamadýðým kitap fotokopisi bende bulunmaktadýr.
Bu kitaptan bir Mahmut Kuru þiiri aktarayým.
YAÞAMAK ÜZERÝNE
Dallarý düþünsem
Serçeler tedirgin olur
Sularý düþünsem,balýklar.
Köstebekler toprakta geliþir,büyür
Ayrýk otlarý
Hardallar
Bizde büyürüz. 
Bizimle birlik
Ter damlalarý da büyür
Aðzýmýzda lokmalar,
Týrnaðýmýzýn dibinde ölüm
Bir parmak ötemizde yaþamak
Çocuklar okulda
Karým evde
Dairede ben büyürüm
Ayaklarýmýz cadde cade
Sokak Sokak
1956