Aþk özel bir serüvendir. Her aþkýn ne kendine has yaþanmýþlýklarý, duygularý ve izleri vardýr. Hiçbir aþk bir diðer aþka benzemez. Benzeyen: ayrýlýk, acýlar, kaybetme, kavuþamama gibi sonuç hallerin varlýðýdýr. Bu sonuçlarýn dillendirilmesi ortak bir sese dönüþür. Böylece hisler, arzular hazza dönüþür. Baþkalarýnýn aþkýný dinlemek ve izlemenin uyandýrdýðý duygunun kiþideki aðýrlýðý bundandýr. Kiþi kendini baþkasýnýn aþkýyla özdeþleþtirir. Kendini diðer kahramanlarýn yerine koyar. Yaþadýklarýný ve yaþamak istediklerinin yansýmasý haline dönüþür baþkalarýn aþklarý.

Kendi aþklarýn kurbaný olanlar, baþkalarýn aþklarýyla tatmin olur. Baþkalarýn aþklarýyla kendilerinden geçerler. Baþkalarýn fantezi aþklarýný gerçek sanýp, özenirler. Baþkalarýn hazinle biten aþklarýný kendi aþklarýna dönüþtürürler. Ýçlerinde biriken ve ifade edilmeyen aþklarýný, baþkalarýnda gördüklerinde, kendilerinden geçmeleri de bundandýr.
Yaralý kalp, her türlü duygusal etkiye açýktýr. Bu etkinin nereden nasýl geldiðinin önemi yoktur. Yeter ki içinde aþk olsun, elle tutuþma olsun; yeter ki için seviþme olsun, yeter ki içinde kahvaltý olsun, yeter ki arada oynaþmalar olsun. Bir þey olsun ve adý aþk olsun bu yeterlidir. Yaralý kalp bu sanal saçmalýðý gerçek sanýp, sahiplenir. Hem de kör bir inatla sahiplenir.

Yarasý çok olan bir toplumun yaralý kalplerinden faydalanmak, yaralý kalpler üzerinde etki kurup, denetim altýnda tutmak tam da sinema yapýmcýlarýn iþidir. Sinema yapýmcýlarýn bol bol aþký iþlemelerinin bir nedeni toplumdaki yaralý aþkýn çokluðu ve kiþilerin bunu onaracak iradesizlikleridir.

Ýçinde aþk olsunda b.tan olsun sinema izleyicisinin genel bir kriterine dönüþmüþ halde. Arayýþ da olan insanlar önlerine konan tatsýz tuzsuz her þeyi sahiplenir oldular, çünkü tadý bilmeyenlerin hazin durumu budur.
Zayýflýðýmýz, yönlendirilmezi kolaylaþtýran bir durumdur. Aþka karþý zayýf bir toplumuz çünkü duygusal yaralarýmýz fazla. Peki, bu yaradan kimler nasýl faydalanýyor? Burada algýlarla nasýl oynanýlýyor? Bunun üzerinden insanlarýn dünya görüþü ve ahlak anlayýþlarý nasýl deðiþime uðruyor?
Bu sorular sorulmuyor, çünkü yaralý bir kalp bunlarla uðraþmaz, çünkü tek derdi kendini tatmin etmek olan insanýn, aradýðý haz ve doyumdur.

Yukarda da dediðimiz gibi bu durumdan en iyi faydalanan görselliðin gücünden faydalanan sinemadýr. Sinema hayat gerçekliðinden ve sorunlarýndan yola çýkarak oluþturduðu kurgu insanlara çok cazip gelmekte, çünkü -beyaz perdeye kilitlenen kalp ve zihin- duygunun kendisine yaþatýlmasýný kolaylaþtýrmaktadýr.
Bunun son örneði: Ýncir Reçeli filmi. Biz birinci film deðinmeden, ikinci film üzerinden bir deðerlendirmeye gideceðiz.
Metin, Duygu’yu yitirmiþ/kaybetmiþ olmanýn periþan halleri beyaz perdeye kilitlenen yaralý kalplere hüzün ve acý vermektedir. Metinle beraber acýyý beraber teneffüs eden yaralý seyirci kendinden geçercesine derinden ama yavaþ nefes alýrcasýna ekrana kilitlenmesinin anormalliði gayet normal bir halle dönüþüyor.
Kaybetmek/yitirmek hayatýn bir parçasýdýr. Zaten aþký ilginç ve cazip yapan da yitirmek deðil midir? Mutlu sonlarla kim ilgilenir ki. Sorun Metin kiþiliðinden ekrana kilitlenenleredir. Gecesi gündüzü belli olmayan bir ayyaþa dönüþen, hiçbir þeyi umursamayan, kendini salmýþ, hayatta bir derdi olmayan bir karakterin örnek bir aþýk modelinin sunulmasý sorundur iþte.

Hayatý içkinin her türlüsünü tüketmek ve kendisini bara kilitleyen ve baþka bir hayatý olmayan ve kimseyi önemsemeyen bir kiþinin aþký sorundur.

Hayatý sadece aþk olarak sunan, ölüler aldatýlmaz, yaralý yaralýnýn derdinden anlar cümlelerin arkasýna sýðýnarak cinselliði ve aldatmayý meþrulaþtýran bir anlayýþ sorundur. Sahi her beraberliðin öncesi ve sonunda gözümüze gözümüze sokulmayan çalýþýlan “Ölülüler aldatýlmaz” repliði neyin nesidir. Bu nasýl bir algý oyunudur. Bu nasýl cinselliði meþrulaþtýrmadýr. Bu nasýl aldatma hissi uyandýrmaktýr. Bu cümlenin devamý ben ayrýldým, ayrýyým bu aldatýlmak sayýlmaza giden bir zihniyet oluþturmadýr. Bu, o beni aldattý, bende aldattýr zihniyete zemin hazýrlayan deðerleri, inançlarý yýkmaya yönelik anlayýþlarý aþýlama adýmý deðil midir?

Ayyaþlýðýn ve sarhoþluðun nedenini geçici olarak unutturuyor diye, insanlarý ayyaþlýða davet etmenin algýsý, ben istersem içmem kurgusuyla örtmek deðilse nedir. Üzerine basýla basýla, gözümüze sokularcasýna içki bardaklarýn görüntüsünün altýndaki mesaj neyin nesidir?

Aþk ve içki ikilisinin bu kadar kolay meþhurlaþtýrma yolunu gösteren film azdýr. Mantýða büründürerek insanlarý aþklarýný anestezi formatýna içmeye çaðýran kaç film repliði vardýr.
Hayatta baþka derdi olmayan ayyaþýn aþký maalesef aðzý pis kokuyor. Hiç de zevk vermiyor. Ve Gizem’in açýlýþ sahnesindeki gibi insanýn midesi bulanýyor… Bu aþk içki kokuyor. Sevgi kokmuyor. Bu aþk bencillik rengiyle süslenmiþ. Hayat sevinci, hayata dönüþ yok. Bu aþk, ilk kadýnla beraber olmayý ön görüyor. Bu aþk kadýna ve erkeðe saygýyý öðretmiyor. Bu aþk kirli, ama temizmiþ gibi lanse ediliyor.

Bar aþký ancak bir köpeðin alasýz aracýlýðýyla birlikteliði olacak kadar gerçek olabilir. Bar aþký: insanýmýzýn, halkýmýzýn aþký deðildir. Sadece çaresiz insanlarýn içinde bulunduðu durumdan faydalanma ve aldatmaktýr.
Modern insanýn kimliksizliði kadar bu bar aþký da kimliksizdir. Bar aþký, bir çöplüktür yani kalplarý ve akýllarý bulanmýþlarýn yeridir.

Aþkta elbette hüzün olacak, gözyaþý olacak ama bunun bir etiði vardýr. Aþk, ayyaþ olmak deðildir. Aþk, hayata küsmek deðildir. Aþk, barda insanlarý eðlendirmek deðildir.
Asýl tuhafý nedir biliyor musunuz? Bar aþklarýnýn halkýn sahiplenmesidir. Hâlbuki bu halkýn aþký, bar aþkýna dönüþmemelidir. Bu halkýn aþklarý barda baþlayan, barda devam eden bir aþk deðildir. Bu halkýn aþký yücedir. Mahremdir. Umuttur. Yarýndýr. Ýnançtýr…

Duygularýn hazzý bizim aþkýmýzý bar aþkýna dönüþtüren Ýncir Reçeli filmlere tepkiler sese dönüþmediði sürece biz kendimizi içki þiþelerin arasýnda bulacaðýz ve birileri de buna kýsaca anestezi deyip, bizimle dalgasýný geçecektir.

Osman Tatlý
osmantatli@gmail.com
www.osmantatli.com.tr

Film: Ýncir Reçeli
Yapýmý : 2014 - Türkiye
Tür : Dram , Romantik
Süre: 108 Dak.
Yönetmen : Aytaç Aðýrlar
Oyuncular : Halil Sezai Paracýkoðlu , Sinan Çalýþkanoðlu , Þafak Pekdemir , Ahmet Uz , Selim Akgül
Senaryo : Aytaç Aðýrlar
Yapýmcý : Necati Akpýnar , Arda Erkman