Gün baþlamýþtý yine , umutsuz günlerden bir tanesi daha.Boþ günlerden biri vardý önümde , diðerleri gibi...
Daðýnýk ve tek baþýma yaþadýðým sefil evden çýktým yanýma tüm boþvermiþliðimi alarak.Dolaþacaktým baþýboþca ,serbestce. Plansýz olduðumu planlamýþtým dün gece düþündüðüm planlarýmda...
Kendimi yollara attým,yürüyordum,sýkýcý bir öðle sýcaðý vardý. Amaçsýzca yürüyordum amansýz yollarda. Amaçsýz olmak için fazlaca amacý olan biriydim ayrýca. Tüm serinliðe raðmen üzerimde bir palto bile olmadan yürüyordum tam kendim gibi. Zýtlaþmýþtým. Hayatýn dikine gitmiþtim yine. Çýkardým ve müzikçalarýmdan yalnýzlýk þarkýlarýmý açtým. Hiç düþünmemeyi düþündüm , elbette ki olmadý. Düþüneyim dedim bahtsýzlýðýmý, yalnýzlýðýmý... Bahtým yaþadýðým yer gibiydi ayný. Çok bilinen bir þehrin, hiç bilinmeyen bir yerinin hiç bilinmeyen bir insanýydým.Sýyrýldým her þeyden ve gezdim sokaklarý. Duvarlar simsiyah , renkler dargýn... Çocuklar þarký söylerdi ama artýk suskundu sokaklar. Sitemim geçmiþe , insana , hayata , kaybolmuþ kendime...
Deniz kenarýna çýktým.Bilinen þehrin görünen yüzüne... Onca kalabalýðýn arasýnda tüm yalnýzlýðýmla savruluyordum. Ýnsanlar mutluydu , neden acaba ? Daha doðrusu mutluluk ne demek ki? Hatýrladým , yanýnda seni seven birilerinin olmasý demekti. Fark ettim ki seveni olan için çok güzeldi bu þehir. Ya bekleyeni olan için? Beklemekse þimdi, tam ortasýnda kalmak yangýnýn. Olan tüm renklere karþýlýk , hiç olmayan siyahý görmek her vakit umutsuzluktan...
Sen baktýn mý hiç hayata kendinin dýþýndan. Sen bir kere bile kendin olmamayý düþünürken her gün kendine geri gelmeyi istedin mi? Hiç gelmeyeceðini bile bile bekledin mi birisini bir ömür. Daldýn mý bir yangýnýn ortasýna ? Ýþte artýk , ben o yangýnýn ortasýnda kaldým, gittikçe eriyordum. Gelmeyecek günlerin hatýrýna gelecek caddelere adamýþtým kendimi. Senden hiç ayrýlmamak için seni düþünmemeyi düþünmüyordum ve hep bu düþünceyle savruluyordum hayatta , karanlýk yerlerde...
Sana bunlarý hiç bilmediðin bi yerden yazýyorum. Ben senin hiç görmediðin bi yerden düþüyorum. Gözlerim kapalý, her yer hala ayný karanlýk. Ben senin hiç tahmin etmediðin bir yere yürüyorum. Sana bunlarý hiç duymadýðýn bi yerden yazýyorum. Ben senin hiç olmadýðýn bi yerde duruyorum. Sen benim hiç bilmediðim bi yerde uyuyor, bense senin hiç bilmediðin bi yerde ölüyorum.
Sahibini arayan sokak köpeði, yýllar sonra umutsuzluðuna bile yenildi. Umutsuzlukla yýllarca aradýðý sahibini bulamadý. O þimdi kayboldu yangýnýn ortasýnda. Kaybettiði umuduna ve sevgisine can vermek için kendi yaþamýna son verdi.