Bir zaman, bu zaman, komþu evlerde, ayrý þehirler, kýtalarda bir Umut, bir Hayal uyanýr. Umut umduklarýyla, Hayal düþledikleriyle, ikisi kocaman sevinçleriyle, coþkuyla yaþama katýlýrlar. Umut'un yüreði o kadar güzel ki, yüzüne yansýr su damlasý þeffaflýðýndaki masumiyeti. Hayal'in heyecaný bir kat daha artar Umut'a tutulunca. Daha renkli, daha bir muhteþem düþleriyle yola çýkar ve gezegenin Iþýk Þehrinde kavuþur Umut'una. Bir zaman, az zaman sonra tüm kahinlerin doðacaðýný duyurduðu bir mucize gerçek olur: Aþk perisi gözlerini açar. Masal bu ya, sonsuza kadar mutlu yaþarlar.


Karanlýðýn gölgelerinde pusu kuran Hayat olmasa...


Hayat, her þeye sahip olmak ister. Gücün tümüne hakim olmak, Umut ve Hayal'ý karanlýk zindana hapsetmek ve hükümdarlýðý sonsuza dek sürsün ister. Umut'un þefkatli, ýþýltýlý bakýþlarý, Hayal'in tükenmeyen direnci ve aralarýndaki kuvvetli bað Hayat'ý deli etmekte. Her yolu dener, tüm kötülükleri çaðýrýp pusu kurmalarýný emreder. Iþýk Þehrine giden tüm yollarý kapatýp paralý askerlerini nöbete diker. Karanlýk gittikçe büyür,
bulut bulut yeryüzünden gökyüzüne yükselir, neredeyse her yeri kaplar. Bir tek Umut ve Hayal kalýr ýþýðýn ilahi dokunulmazlýðýnda. Bu durum Hayat'ý daha da delirtir; ordularýný, sinsi vezirlerini toplar, planlar yapýlýr, zehirli oklar hazýrlanýr ve saldýrý baþlar; tüm þiddetiyle, akýl almaz ve acýmasýz.


Aydýnlýk Gezegen istila edilir, kan dolar denizler, yerle bir olur Iþýk Þehri, Hayal aðýr yaralanýr, Umut esir düþer bu harbin sonunda... Hayat'ýn karanlýk sarayýnda zafer çýðýlýklarý atýlýrken Umut'un getirildiði zindanda fýsýltýlar yükselir: "yakýndýr kurtuluþ" diye... Gardiyanlarý korku sarar ya, daha da dehþetli iþkencelerle onu bastýrýrlar.
Hayat Umut'u bir kez olsun görmek istemez, lanetlendiðine inanmýþ: Umut ile göz göze gelse paramparça olacak diye. Korkusunu unutmak istese de kabuslar izin vermez, bu yüzden daha da açgözlü, daha da cani, sapkýn ve daha da kahpe olur.


Aþk perisini hiç umursamaz Hayat, inanmaz bile varlýðýna, gerçek olana söylenti deyip geçer. Hayal'i bir müddet arar, ölü bedenini Umut'un önüne atma hýrsýyla, bulamayýnca da yenildiði korkuya bir þüphe eklenir. Hayat'ta ne uyku, ne huzur kalýr. Ýçinde yüzlerce canavar canlanýr, aðzýndan, gözlerinden akýtýrlar çirkinlik ve kötülüklerini. Kime dokunsa taþ eder kalbini, esir düþen ruhlarý þeytanlýðýna kul köle eder.


Hayal ise derin, çok derin uykuda, kimsenin bilmediði, gitmediði ýssýz bir ormanýn ortasýnda. Yanýnda sadece Aþk perisi ve Umut'un mavi kaftaný. Yaralarý hýzla iyileþirken Umut'un gülümseyen gözlerine, ellerinin sýcacýk dokunuþlarýna teslim eder düþlerini Hayal. Uyandýðý an Aþk perisi kanatlarýný açýp bu güzel haberi Umut'a vermek üzere uçar. Geçtiði her yer aydýnlanýr, uyanýr doða; saklandýklarý topraktan çiçek,
buðday tohumlarý çýkar, mevsimler silkeler grileri, sýradanlýðý, çaðlar nehirler, gökyüzü kuþaðýný takýnýr, cilveleþir kuþlar, Ay, yýldýzlar, Güneþ daha yakýnlaþýr. Umut, zindanýn en dibinden duyar Aþk perisinin söylediði þarkýyý. Gözlerini sýmsýký yumup, kollarýný göðsünde kavuþturur. Yüreðinin sýcaklýðýnda, umduklarýnýn tümüyle Hayal'ine sarýlýr ve incecik, gümüþi
bir ýþýk hüzmesine dönüþür. Bedeninin her yanýna dolanan zincirlerden sýyrýlýp duvarlarýn içinden geçer ve Aþk perisinin kanadýna tutunup Hayal'inin yanýna, sonsuz özgürlüðüne uçar...


Hayat, karanlýk sarayýnda, gölgelerin oyunlarýnda kendi sonunu bekler... Umutsuz, Hayalsiz, Aþksýz ve Yüreksiz...



eylül