Ýçim acýyor.

Nasýl geçer?

Birinin sizi önemsemediðini bile bile, onun sizin için önemli olmasý nasýl daðlar yaralarýnýzý...Aramýyor, sormuyor.Artýk kapanmalý bu defter,üzerine sünger çekmeli...

Sünger çekmek her ne demekse kalýn olduðu için mi gerekli, oysa sünger suyu emer ya da her ne varsa,bu yüzden mi herþeyi emip,yok etmesi için mi çekmeli sevdalara sünger. Ben denedim olmadý, içime bastým sünger, içim acýyor hala.
Acýsýn...! Sevmeye niyetlenince gerisine katlanmak da bulacak tabi sizi. Sanamayýn güllük gülistanlýk olacak dünya. Acý çekmeyi göze alamazsak,mutlu da olamayýz.Öðrenmedik mi bunu; en önce...

O neden aramýyor artý,cevap da vermiyor, aramýzda duran dostluk falan deðil,bir kaç beden büyük geliyor bize dostluk, içimizde yanan kýskançlýklar var.
Ýçim acýyacak... Kendi kendimi attým.Biliyordum sonunu herkez bilir ya sonlarý...Bilir ama yaþamakdan vazgeçmez, yaþamakdan vazgeçse bile, bu sefer neden yaþamadýðý içinde kalýr insanýn.Ve kalkanlarýný indirmeye dünyasýna almaya karar verir.

Ýçim acýyor, geçer elbet, geçer de, anlamsýz bir yer de unuttuðumu sandýðým bir yer de , yeniden sýzlar, ama varsýn sýzlasýn, sýzlamad mý; kocaman sevilmiyor ki...