Parçalandým bak,
Topladýn mý arkamdan;
Mahvoldum bak,
Ben acýlarla kývranýyorum.
Aklýmda aþk þarkýlarý,
Ýçimde papatyalar,
Baþka birini düþünüyorum.
Tuzla buz,
Buzla tuz.
Seni seviyordum ben.
Evet geçmiþte;
Eskiden...
Çok uzak bir zamandý,
Cesur deðildin ya o zaman,
Eskiden...
Þimdi deðil,
Anla, anla!
Anlamýyorum bu deðiþen seni,
Yada hep içimin bir yerinde taþýyýp da,
tanýyamadýðým adamý...
Eskiden seviyordum,çok önceleri
oldu bir üçbeþ yýl anla,
Geliyorsam ,yazýyorsam,
hep bir elim arkalarýnda kalmasýný istediðimden önemli diye altýný çizdiðim insanlarýn
Sadece sana deðil,
Okuduðum kitaplardan, masalsý inançlardan,
Sevmiyorum, sevmiyorum, parçalanmadým,
Tuzla buz
Buzla tuz, basarým yarama
Merak etme
Merak etme,
Ben bu karþýmdaki adamý zaten sevemem,
Eskiden de, sevmiþ olamam ki.
Bu kaba saba adam,
Benim içinden geldiði için yanaklara öpücük konduran;
beresi burnunun üstünde,
kot montu,
ve aðzýnýn açýk duruþuyla,kendini tavþana benzeten,
içten samimi,söz verdiðinde ölüm gibi giden,
dürüst,
cesur deðil, ama dürüst,
yeþil adamým mý
O,
artýk öldü...
Kabul etmek, seni yaþarken,
bunca git derken,;kalamam.
Gücüme gitmesin artýk, çünkü ben bu adamý sevmiyorum...
Dost gibi bile,
bile bile;
dostummmmmm bile ,
Öldü...
Küçük bir þehirde görmüþtüm onu ben,
Yüzlerce kez anlattým, baþtan sardým,
Elimde gökkuþaklarý,
Yüreðim dört nala,
sen sen deðilsin
orda kaldý sevdiðim adam,
öldü...
Ben, bu tanýdýðým; acýyla kývranan adamýn yaralarýna biraz merhem sürmek,
türlü ilaçlar bulup,iyi olduðunu bilmek istemiþtim.
Ýstemiþtim...!
Oysa ben bu adamý tanýmýyorum.
Hayat...!
Hayattýn ya, neden ceset gibi dolaþýyor; iki gözüm?
Ýki gözümdü,
Eskiden ...
Oluyor bir üç beþ yýl kadar,onunla bir þehride terkettim ben,
Hergün rüyalarýmda görsemde,
Gittim...
Gittim,
Yüreðimdeki yeri saklý,
Dostum olmayý bilmiyor,
Bilmiyor...