Ateþi Yaksýn Vedanýn


Bir hoþçakala sýðdýrýyorum seni
öðlenin bir vaktinde
karlý günlerin soðuk yüzünde
esen her rüzgarda üþüdü ellerim
buz tutmuþ senli yanlarýmdan bi haber
hangi soðuk yokluðundan daha çok üþütür ki beni
her sözün diken gibi batsa da canýma
acýmýyor ki diye haykýrasým var sana


kimsesizliðin koynuna býraktýðýndan beri
ruhumun solmuþ renkleri yansýyor yüzüme
ve kaybettiðim gülüþlerimi
aramýyorum artýk yokluðunda


bir hatanýn gölgesinde kaybettim seni
yüreðimi esir alan gözlerin
hiç yaðmurlara mesken olmaz mý?
toz duman
fýrtýna boran
kýþ kýyamet
her mevsim güz yüreðim


çamura bulandý artýk umutlar
ve elimde kalan piþmanlýklar
bir ömür senden yadigar kalan
içimde senin hasretin saklý olsa da
isyanlarým parçalýyor ruhumu
aðýr aðýtlar yakýyorum ardýndan
hissetmeyen yüreðine aþk olsun


gözlerinde alayým bari son nefesimi
gözlerin olsun yüreðimin mimi
ateþi yaksýn vedanýn
hem seni hem de beni
aþký anlamayan gönlüne aþk dolsun
çiselesin yaðmurlar yanaklarýna
olacaksa sonum gözlerinden olsun...


25.12.2013

Rasim Yýlmaz