Gecenin Rengi Eflatun Olur Ruhumda

Gecenin bir vakti
Yýldýzlar karanlýðý aydýnlatýrken
Ay bana baktý parlak gözlerle
Ucundan da olsa
Tutunmak istedim
Birazcýkta ýsýnmak
Uzandým parmak uçlarýmdan
Tüm gücümle
Tutamadým, tutunamadým
Çok istesem de baþaramadým

Sen geldin aklýma
Tutmak istediðim ellerini hayal ettim
Ayaz vurmuþçasýna titredi ellerim
Buz kesti yüreðim
Üþüdüm ilk defa seni anýnca

Oysa
Her þeyde ne güzel baþlamýþtý
Mutluluðun zirvesinde kahkahalar inlerdi
Ve mutluluk sendin sevdiðim
Bana bakan güzel gözlerin
Sýcacýk sözlerin, güneþ gibi yakardý beni
Kah aðlar kah gülerdik
Ama tek bir gün ayrýlýk bilmezdik
Þimdi yoksun
Varlýðýnda bile seni arýyorum
Sýcaklýðýný, sevgini,
Kaybetmiþ deli gibiyim
Ne yöne dönsem yüksek duvarlar
Aramýzda uçurumlar var artýk sevgili
Özlüyorum
Dile gelmiyor kelimeler
Boðazýma takýlýyor her hecesi hasretin
Ve sevgim kan aðlýyor bu günlerde
Dayanmasý zor acýlarla savaþýyorum
Yokluðun öyle zor ki
Yorgun düþtü hayallerim
Ve ümitlerim gömülüyor umutsuzluða

Geceleri
Ýnsan ne çok yalnýz kalýrmýþ meðer
Aklýnda sevdiði, burnunda kokusu
Ve yokluðu baþucunda beklerken
Haykýrmak ister içten içe acýsýný
Sessizce
Kendi kendine yaþatmak bu aþký
Çok zor be sevgili
Susuyorum
Sana dair yaðmurlarda ýslanýyorum
Gecenin en karasýnda
Sýrýlsýklam hislerim kaybedince rengini
Siyah beyaz bir tabloya dönüyor ruhum
Sen hayatýmýn rengiydin
Yoksun artýk
Avuçlarýmýn arasýnda paramparça hayatým
Ve söylenmesi zor isyanlarým dilimin ucunda
Ýsyaným varlýðýndaki yokluðuna
Ýsyaným deðiþen zamana
Ýsyaným artýk her þeye
Ýsyaným...




27 Eylül 2013


Rasim Yýlmaz