Dokunmayýn bana orkestra olurum, müziðimden anlamazsýnýz. Dokunmayýn bana resim olurum, renklerimden korkarsýnýz. Ellerim asma bahçesidir, üzümlerimden çalmayýnýz. Bileklerim kabe yoludur, býçaklarýnýzla kollarýmý doðramayýn. Bu dünyada kim üstün davasý vardýr, karga gibi baþýmda uçmayýn. Dokunmayýn bana boþ çuvallarýnýzý kanýmla doldurmayýn. Dokunmayýn yaralarýma, merhem olmayýn. Her ýþýðý karanlýkta yýldýz sanmam, uçaklar yol alýr göðün karanlýðýndan baþka memleketlere. Kimse mehtabýný býrakmaz giderken. Karanlýðýma dokunmayýn, umut ýþýðýyla beni avutmayýn. Dokunmayýn hayat hikayeme, her sayfasýnda dað gibi cümleler vardýr, anlamakta zorlanýrsýnýz. Kusuruma bakmayýn, sizler bozuk terazilersiniz hep eksikliðimi gösterirsiniz, aðýrlýðýmdan anlamazsýnýz. Dokunmayýn bana elleriniz bir gemi deðildir, beni sürüklemez mutluluða. Sizler aðlamasýný bilmezsiniz, dokunmayýn gözyaþlarýma, anlamazsýnýz dertlerimden. Kaldý ki merhametiniz kartaldýr, yüreðimi kendi yavrularýnýza yedirirsiniz. Sizler baþka hayatlardan beslenirsiniz. Kaldýrýn üzerimden yorganlarýnýzý, yorganlarýnýz üzerimde kar olur, boran olur. Üþümelerim sizin ellerinizden olur. Bir gülün dikeni beni incitmez, ondan bir yaprak düþerse elleriniz yüzünden, bir daha dokunamazsýnýz bana o ellerinizle. Sizler hep gülün dikeninden þikayet edersiniz, elinize battýðýnda aðlarsýnýz, gülün koparýlýþýna ve gülün yolunmasýna ise alkýþ tutarsýnýz. Siz hep kendi acýlarýnýza aðlarsýnýz. Gülleri koparan elleriniz su vermek ister bülbüle. Dokunmayýn bana bu bülbül ne çekti ellerinizden.