ÇOCUK

Topraklar çatlamýþ orta yerinden
çýrýlçýplak kalmýþ satýr baþý susmalar
çaresizliði fýsýldar þairler
delik deþik olmuþ tüm renkleri
kefene sarýlýr soðuk mezar taþlarýnda
kýz gelinin çeyizi mahkum kalmýþ,
naftalinin kokusuna


Elleri cebinde bir çocuk
ki misketleri çamura saplý halde
balta yemiþ bir ahlâtýn kentinden
güneþin delik deþik etiði gökyüzüne
yangýnlar düþüyor


Elinde yazmasý feryat figan içinde
bir annenin baðrýndan
cennet üþür ayaklarýnda
ve dudak kenarý jilet izine düþer
sevdalar raks ederken
kara bulutlar gecenin ayazýnda


Yaz þairim yaz
Hangisini anlatayým ki
on dördünde beþ taþ oynarken gelin olanlarýmý
yoksa sokaklarda köprü altýnda
yatanlarý mý


iki dudak arasýndan çýkamazken sözleri
annesinden koparýlmýþtý kordon baðý
dudaklarýnda bestelediði þarkýda,
uçurtmasý asýlý kalmýþ gökyüzünde
bilyeleri ise rüyalarýnda kaybolan
bir köprünün soðuk ve gergin bedenine sarýldý anne diye
kirliydi yüzü elleri boya kokan
sabahýn þafaðýnda aldýðý
tahtadan boyacý kutusuyla
aðýr aðýr adýmlardý
yarýnýný bilmeden
ve de asýlýrdý
her ayakkabýnýn baðcýklarýndan hayata
kýrýk döküktü ýþýklarý her gece yarýsýnda ýsmarladýðý


Çocuksu düþleri, yoksul tüten bacalarý,
hýçkýrýklara boðulan gökyüzünü,
ayazýn sancýlarýný,
yeþile hasret daðlarý,
sevda uðruna soyunan ruhlarý
yaz þairim yaz
sokak aralarý yýðýnla soðuk
üþüyen yürekse benimki buz tutuyor çocuk




ÇOCUKLAR BÝZÝM HER ÞEYÝMÝZ ...

22.07.2013

Rasim Yýlmaz