SESSÝZLÝÐÝMÝN SON SESÝ

Sen benim ilk göz aðrýmsýn
beni sana bu kadar çok baðlayan neydi
bir görüþte müebbet bir aþka hapsoldu yüreðim
yanardað misali yangýnlardayým o günden beri
sevmeye tövbe etmiþken kalbim
böylesine çarpmamýþken hiç yüreðim
neden sevdim seni bu kadar
bilmiyorum


Belki de sýcacýk bakýþlarýndý
içimde buzlarý eriten
belki de karanlýk dünyama ýþýk verdiðinden gözlerin
dürüstlüðündü beni bu kadar etkileyen
senin gibisini hiç görmediðimden bu hayatta


Belki de
Bir ilktin benim gözümde aslýnda
yasak olsan da bana
uzak olsan da
bir ilktin iþte
sevdim seni delicesine
kural tanýmayan bir yürekle
sýmsýcak
avuçlarýna býraktým kendimi
al senin olsun tüm benliðim
ben sen olmuþum çoktan
haberin yok


Her sabah uyandýðýmda
ilk resmine baktýðýmý biliyor musun
günaydýn diyorum sana
sýmsýcak bir günaydýn
duyuyor musun?
Seninle baþlýyorum günüme
ve tüm gün mutluluðumun nedeni oluyorsun
gece olunca da
yatmadan önce seni görmeden edemiyorum
iyi geceler diliyorum sana sevgilim
iyi geceler
tatlý rüyalar
öpüyorum içime çekerek kokunu
sen benimle konuþmasan da
sadece gözlerime baksan da
ben resminle konuþmayý çok seviyorum
aslýnda öyle çok zoruma gidiyor ki
seni böylesine fotoðraflardan sevmek
dokunamamak
sarýlamamak
zoruma gidiyor iþte
çok zoruma gidiyor sevgili


Bu sevdanýn imkansýzlýðýný biliyorum
olmayacak dua’ya amin demek gibi sevdim
ama unutamýyorum seni
unutmakta istemiyorum aslýnda
bi yerde böylede mutluyum sanki
sessizliðimin son sesiydi
sana sesleniþim
içimdeki yürek sýzým
can yarasý
can kesiði
yürek yangýným
sevgilim
sevdiceðim
seni çok seviyorum
bilmesen de...

01.07.2013
Rasim Yýlmaz