Planým týkýr týkýr iþlemiþ, Refahyol hükümeti kurulmuþtu.
Çevremdeki bir çok kiþi Refah Partisi’nin iktidar ortaðý olmasýndan rahatsýzlýk duyuyor, benim ise bu koalisyonu desteklememe anlam veremiyordu.

Ne kadar anlatsanýz boþunadýr; toplumlar gerçekleri dinleyip öðrenerek deðil, deneme-yanýlma yöntemiyle bulur. Halbuki 12 Eylül darbesinin kucaðýnda beslenerek semiren Ýslami Hareket’in, iktidara gelmesi artýk kaçýnýlmazdý. Eðer bu gün deðilse, bir dahaki seçimde çok daha güçlenerek gelecek, belki de koalisyon olarak bile deðil; tek parti hükümeti kuracaktý.
Çevremden yükselen itirazlara aldýrmaksýzýn, uygulamaya koyduðum hýnzýrca plan, tam da hesapladýðým gibi geliþiyordu. Bu hükümet kýsa sürede kendisini rezil eder, her iki partide halkýn gözünden düþüp erime sürecine girerdi. Halk ise, dengeli bir koalisyon içinde Ýslami Hareket’i deneme fýrsatý bulur, ne kadar boþ bir hayalin peþine takýlmýþ olduðunu anlardý.
Üstelik rahmetli Erbakan’ý da biliyorsunuz; tam bir batý karþýydý. Belki saçma sapan birkaç þey yapar, ama en azýndan emperyalizme kendisini kullandýrmazdý. Hatta bu yönüyle bana, DYP kanadýndan çok daha fazla güven verdiði bile söylenebilirdi.

Hükümetin kurulmasýný takiben yaþanan süreç, ayný kurulma sürecinde olduðu gibi planýma uygun olarak geliþti. Hükümet 5 ay gibi kýsa bir sürede ciddi þekilde yýpranmýþ ve gözden düþmüþtü. Esen her rüzgarda, þiddetle sallanmasýna bakarak, kýsa bir süre sonra bu iktidarýn devrileceðini söylemek için kahin olmak gerekmiyordu.
Bu sürece benim katkýmýn ne olduðunu merak edenler olabilir. Benim gibi sýradan bir insan, temenni etmekten baþka ne yapabilir ki..? Fakat temennilerim gerçekleþiyor, her þey planladýðým gibi gidiyordu.

Tam da planým baþarýya ulaþmak üzereyken karanlýk güçlere hizmet eden malum çete giriverdi devreye. Emaneten ayakta duran ve üflesen yýkýlacak olan o köhne barakayý þov yapa yapa, tanklarýyla yýktýlar.

Söyledim; halk doðrularý deneme-yanýlma yöntemiyle bulur. O tanklar, tamamlanmak üzere olan bir sürece müdahale etmiþ, halkýn öðrenme sürecini sekteye uðratmýþtý. Hatta çok daha fazlasý; tüm itibarýný kaybetmek üzere olanlar, bu sayede hem maðdur edilmiþ, hem de çok daha fazla itibar kazanmýþtý.
28 Þubat’ýn, bir çete tarafýndan, Ýslami Hareket’i ezmek için yapýldýðýný söyleyenler, o çetenin 12 Eylülde ayný hareketi neden itina ile besleyip büyüttüðünü de açýklayabilmek durumundadýr. Tam aksine; 28 Þubat, bu günler için beslenip büyütülen Ýslami Hareket’in ayaklarý altýndaki çamur yola parke taþlarý döþendiði tarihtir.

Burada hemen bir týrnak açýp, sayýn Erbakan’ý tenzih ettiðimizi de özellikle belirtelim. Çünkü bu kirli oyunun önündeki en büyük engellerden birisi Erbakan ve onun batý karþýtý fikirleri idi. Oysa dünya, Ortadoðu’nun yeniden dizayn edileceði bir sürece giriyordu. Bu süreçte Türkiye’ye, bölgenin Müslüman halklarýný batý çýkarlarýna kurban etmek gibi bir görev biçilecekti. Takdir edersiniz ki, o görevi Erbakan’a yaptýrabilmek mümkün deðildi. Bu sebeple tanklar Ýslami Hareket’in itibarýný kurtarýrken, hareketin liderini ise tasfiye edecekti.

Bu gün AKP diye bir parti var ise bunun en büyük, hatta belki de tek sebebi 28 Þubat’týr. Bu sebeple iktidar ve yandaþlarýnýn 28 Þubat için yas tutmasý bir anlam ifade etmiyor. Aksine, o tarih iktidar partisinin doðum günü, hareketin gerçek lideri Erbakan’ý sýrtýndan hançerleyerek, Ýslami Hareketi ellerine geçirdikleri günün tarihidir.
Nitekim o dönem Refah Partisi içinde olup, bu günkü iktidar nimetlerine tamah etmemiþ bulunan bütün önemli isimler; 28 Þubat’ýn Amerika’da planlandýðýný iddia etmekte ve AKP kurucularýný o planý uygulamakla suçlamaktadýr.

Bütün bunlar, iktidarýn anlata anlata bitiremediði, fakat nereye baksa bulmayý da bir türlü baþaramadýðý çete sayesinde mümkün olmuþtur. Mevcut iktidarýn o çeteyi bulabilmesi mümkün deðildir. Çünkü o çeteyi bulmak, bütün kirli çamaþýrlarýn ortaya dökülmesi, iktidarýn bitmek tükenmek bilmeyen güç ve enerjisini nereden aldýðýnýn ortaya çýkmasý demektir.

1997 yýlýnda takvimlerde 29 Þubat tarihi yok idiyse de, o günden beri aslýnda her gün 29 Þubattýr. Yaþananlar için post-modern darbe tabirinin kullanýlmasý ise kaderin bir cilvesi olsa gerek. Eðer modern kelimesine takýlmayýp, post kimin elinde kaldý diye bakarsanýz, ne demek istediðimi daha iyi anlayabilirsiniz.



Mustafa Yener