Göz yaþlarýmý biriktiriyorum, ilerde kendime ait bir göl yapacaðým. Kenarýnda küçük, aðaçtan bir ev olacak. Ýçine küçük çiviler çakýp, özenle sakladýðým büyük özlemlerimin resmini asacaðým. Þömine de yalnýzlýðýmdan kestiðim kuru odunlar yanacak ve ýsýtacak içerisini, içimi...Serseri ruhumun postunu önüne serip, üstünde, itinayla yaþadýðým sevdalarýmýn yýllanmýþ þarabýný içeceðim. Neden çalmýyor diye düþünebileceðim bir telefonum olmayacak. Beni bulmak isteyenler, sessizliðimin içindeki sesi takip ederek kapýmý çalabilecekler..ki bu ses sadece duymak isteyenlere duyuracak kendini....Kapýmýn önünü, filtresini çocukluðumun renkli düþlerinin ateþlediði bir gaz lambasý aydýnlatacak. Bahçemde umutlarýmla sulayacaðým ve her mevsim yüzünü gösterecek çiçekler açacak. Pencere kenarlarýna, tutkularýmý yoðurarak yaptýðým saksýlarý yerleþtireceðim. Perdeler, inatçýlýðýmýn iþe yaramayan parçalarýndan arta kalanlardan yapýlacak ve güneþ her sabah o perdelerin arasýndan sýzarak, vücudumun bir kadýn olduðunu unutan yaralý yanlarýný uyandýracak. Þarkýlarýmýn öksüz kalan notalarýný, bir anne iç güdüsüyle büyütüp; yemeyip yedirecek, giymeyip giydireceðim..Þarkýlarým bir aile özlemi çekmeden atýlacak hayata..bildiðim her þeyi onlara öðretip, gün be gün güzelleþtiklerini görerek sevineceðim. Kelimelerimin bekareti zamaný gelince bozulacak ve kelimelerim istedikleri cümlelerin içine girip, orgazmýn doruklarýna onlarý okuyan gözlerle beraber çýkacaklar.

Güneþ batýmlarýnda, üstüme, yaklaþan karanlýðýn montunu alarak, kurduðum iskeleden göle olta atacaðým. Misinama takýlan balýklar, mangalda bekleyen heyecanlarýmýn kömüründe kýzaracak. Her akþam masamda bir otuzbeþlik hüzün, bol zeytinyaðlý gönül salatasý, üstünde bir demet maydanoz olan umut dolu bir haydari ve beyazlýðýný düþlerimden alan bir parça peynir olacak. Sigaramýn dumanýný alsýn diye masanýn bir köþesine de, cevapsýz kalan sorularýmdan yaptýðým bir mum yakacaðým.

Þarkýlar sýrayla dudaklarýmý ziyarete gelecek, hüznümün tuzlu göz yaþlarýný melodilerimin içinde baþýma taç yapacaðým. Sýradan bir günün sýradan bir gecesinden geçerken, þarkýlar gözlerimi uzaklara taþýyýp yakýnlarýma getirecek. Özenle sakladýðým bol köpüklü isyanlarýmý yolluk namýna içeceðim...sorhoþluðum sadece sadýk yarim yalnýzlýðýmdan gelecek. Baþýmý yalnýzlýðýmýn omzuna yaslayýp, ýslanan gözlerimi ellerimin yorgun parmaklarýyla sileceðim. Hiç belli olmaz, belki de gereksiz korkularýmýn tahtalarýndan yaptýðým sallanan saldalyemde geceye dalacaðým. Olur da sýzmazsam eðer, içimde hep benimle beraber olan sevimli haylazlýðýma sarýlarak uyuyacaðým. Vadesi çoktan dolmuþ ve sabýrla beklenilen sýcak kavuþmalar girecek düþlerime ve her sabah yüzümde bu düþlerin býraktýðý buruk gülümsemelerle uyanacaðým. Ýnkar edeceðim aynaya yansýyan sevimsiz bakýþlarýmý ve endiþelerime inat, elinde balonla bekleyen çocuk yüreðimin kapýsýný sevdaya aralýk býrakacaðým.

Evet...göz yaþlarýmý biriktiriyorum..Ýlerde kendime ait bir göl yapacaðým. Kenarýnda küçük ve aðaçtan bir ev olacak. Evim çok güzel olacak...ve ben utanmadan seviþeceðim o evde bütün güzelliklerle..Aðaçlar bile kýskanacak ve gölgesini düþürecek en derin sohbetlere.

Göz yaþlarýmý biriktiriyorum...Ýlerde kendime, sularýnda çýrýlçýplak yüzebileceðim bir göl yapacaðým..