yatýyorsun
üstü açýk düþlerinde,
çýrýlçýplaksýn,
üþüyorsun…


hoyrat bir rüzgar asileþmiþ iyice,
kýrýp kapýlarý geliyor,
yataðýna giriyor,
þehvet iniltileri týnlýyor sessizliðe,
üfleyerek ýsýtýyor nefesi;
canlanýyorsun…


öyle görünüyorsun,
yeni bir aþka yelken açarken…


düþlerin girdabýnda ihtiraslar ne kadar güçlü olsa da,
asi rüzgar
þehvet arenasýnda
kaldýrdýðý kýrmýzý renkli muletaya
dolamak için boðanýn kýzgýnlýðýný,
fýrtýnalardan güç alamadýðýnda,
durulacak,
dünya durdukça…
oturacak martýlarýn kanatlarýna…
hoyratlaþamayacak asla…


kýzacaksýn, biliyorum,
yüreðindeki yaranýn cerahatine gömmek
ve orada boðmak isteyeceksin ruhunu,
güç ihtiraslarýndayken,
martý kanatlarýndan taþýyarak…



ruhsuz bir beden ve hoyrat bir rüzgar gibi asi olan ruh;
ya da,
þehvete boðulmuþ beden ve cerahat gölediyle boðulacak dingin ruh…


müthiþ bir paranoya psikozu…


paranoyak olan…
bazen beden…
bazen ruh…
kazanan gülecek…
kaybeden boðulacak…


kaybedenin boðulmasý kazananý da yok edecek…
ya da kazanan kaybedeni kurtaracak kendisi için…

.

bu gece ortalýk ýsýnacak;
sokak çocuklarýnýn
ve bedenleri sokaklarda yatan her þeyin
hoyrat rüzgarlarý onlarý bulduðunda
yüzleri gülecek onlarýn da;
henüz düþleri sürerken,
hepsi gülmeyi hakedecek…



.