Hatalar, suçlar, ihmaller ve bunun yanýnda doðrular. Hepsi ayný þeyin parçalarý: Ýnsanýn! Doðru dediklerinin hiç birisi doðru deðil aslýnda. Yanlýþlar da yanlýþ deðil. Baktýðýnda gördüklerin aslýnda benim gördüklerim deðil. Hiçbirimiz diðerimizi bilmeyiz. Bilinmeyenlerin deryasýnda iþte yüzer gideriz. Biz zalimleriz, biz sevenleriz, biz zulmedilenleriz ve ayný þeyiz iþte. Hep de haklýyýz.
Hangi zalim zalim olduðunu kabul etmiþ? Hangi katil gerçekten piþman olmuþ? En iyimseri, iþte der, bir anlýk öfke, vardýr bir izahý kendince yoksa yaþayamaz. Kendini meþrulaþtýrmamýþ suçlu yoktur dünyada. Çalan haklýdýr kendince, hakkýný almýþtýr, zenginden almýþtýr, ihtiyacý vardýr. Bir dinlesen onlarý inan hak verir, bir de üstüne sen verirsin.
Býraktým çoktandýr yargýlamayý. Her þey normal. Býrak gitsin!
Bu dünyada ya istediklerin vardýr ya da istemediklerin. Ýstemediklerinden ýrak, sevdiklerine yakýn ol. Bundan baþka bir yol yok. Kimseyi düzeltemezsin. Kulaklarý týkalý ruhlarý mühürlüye sen ne anlatabilirsin ki… Hem sen yanlýþsýn ona göre, sýrtýna binilecek eþek, aptal ya da kim bilir geri zekâlýsýn, ipleri onun elinde olacak. Uzak dur sadece.
Her insan da biraz insanlýk vardýr elbette. Ýnsanýn insanýný gözlerinden görürsün. Sana bakýþýndan, konuþmasýndan anlarsýn. Aynada görürsün bir müddet. Hem nasýl bir çeþni olmuþ anlamadým, ayný insan da hem insanlýk hem, dilim varmadý þimdi, zalimlik nasýl bir arada. Hangi yüzüne baksam farlý.