Eþsiz, huzur veren, dokunaklý bir ilgiydi yarýn için görünen... Bugün sevdiðin, sesiyle sarhoþ eden yenileyici bir dokunuþtu.. Her þey sevinçli bir anýn, uzun zamanlara daðýlmasýydý.. Hüzün hiç uðramayacak gibiydi, þehirdeki kaldýrýmlara...

Yürüdüðün yollar, hep tanýdýðýn sokaklara çýkardý, bu yüzden güvenilir ve bir o kadar da alýþýlýrdý.. Sevdiðin tüm anýlar, kuytulardan çýkardý ve sen kendi þarkýný söylerdin...

Aðaçlar, yapraklarýný hep taze tutardý, dökülse, yenileri yüreðinde yeniden kendini gösterirdi. Sonsuz bir akýþ, niyetlerinin sonucu, seni kendine döndürüp, yakýnýndaki sevgileri anýmsatýrdý... Hep ama hep olacaktý, girdap deðildi, acý deðildi, mutluluðun özü ve en büyüðüydü.

Sorular ve yine baþa dönmeler.. Oysa ki hep ileri bakmalýydý... Sessizce oluþmalýydý, yeni, sarmalayan, huzurlu duygular...

Gideceksin! Yeni bir sayfada dönüp geleceksin! Hep arayacaksýn, bulduðunda mutluluðun adýný koyacaksýn! Bu kez yeniden doðar gibi, rüyalarla deðil, gerçeklerle oyalanacaksýn, rüyada gibi...

Ýþte sen! Kendine dönünce daha bir mutluluk verensin... Bu olmalý! Ýstenen! Ýçimde kök salan... Deli eden sevinç çýðlýklarý!

Anlayýnca uzun yollarýn nereye çýkacaðýný, kararsýzlýk son bulur, canlanýr yeni bir hayat... Gözlerin ýþýk saçar... Hep istenildiði gibi...

Seviyorum! Bu hali! Yeni kývýlcýmlar yüreði sardý. Alevler baþkalaþtýrdý! Sevgiler huzur verdi... Kelimeler...

Bildiklerin yeni kapýlar açtý. Yeniden öðrendin... Bu olmalý... Üstesinden gelinen kederlerin mükafatý!