Ýnanamýyorum böylesine acýmasýz gidiþlere
Seni tanýmamýþ olsaydým
Aþký yanlýþ tanýmýþ olmayacaktým…
Aþkýn tanýmýna dair ellerimde tuttuðum
arkana bakmadan gidiþinden baþka bir þey deðil…
Gitme diyemedim küsüp de gitmelere
Diyebilseydim, engelleyebilseydim keþke...
Daha ilk günden baþlýyor özlem
Yolculuklar bana doðru, daima
Dönmelere dair umutlar tükenmemiþçesine
Sen hergün ölmüyorsun benim gibi
Ben her dönen yolcunun gölgesinde ölüp ölüp diriliyorum



Soðuk bir boþlukla yerçekimsiz dolanmaktayken
Gözlerim denk gelir de gözlerine
Kýrýk bir camýn yansýmasýnda
Göz kapaklarýmda birikirse ayrýlýk hüzünleri,
Aðlarsam göz yaþlarýma yenilmeden;
Sana deðil… kendime...
Bir hayli kýrgýným;
Neden bilmiyorum!
Belki bilemediðim için mutlu olmayý
Belki sana baðlanýp kalmaktan dolayý
Belki de dilimden düþmeyen keþkelere
Sadece kýrgýným
Hepsi bu…



Aksak topal bir sefilim sonsuzluða adanmýþ iz sürümünde
Yüreðim volkan lavý gibi fokurdarken
Buz tutkunu beynim, hayalini kuramýyor yarýnlarýn.
Ayaklarým üþüyor
Aþký adým adým öðreniyorum
Kendi ayak izlerimden
korkuyorum
Beynimi kemiriyor fareler
Renklerin hayat, siyah beyazýnsa ölümmüþ senin,
biraz geç öðreniyorum…
Geç de olsa inanmak gerek gelmeyeceðine...



Hal hatýr sormayýn iþte,
Beni acýmasýz zebaniler eline
bir baþýma býraktý ve gitti,
bir daha asla dönmeyecek



Ýnanmak gerek dönüþü olmayan gidiþlere
ve yaþamak için sapasaðlam geçmek gerek karþýdan karþýya
Freni boþalmýþ bir kamyonun altýnda kalmamak gerek