Mudurnulu ve çok sevdiðim bir ablam; okullar açýlýp sokaklar, caddeler okula giden öðrencilerle dolup taþýnca, “Sokaklar çiçek açtý.” derdi.Yeni öðretim yýlýnýn baþlamasýyla, sokaklar gerçekten çiçek açmýþ gibi oldu. Boy boy, cývýl cývýl ve aydýnlýk yüzlü öðrenciler, cadde ve sokaklara bir hareketlilik, bir renk getirdi. Kendilerinden çok þey beklediðimiz çocuklarýmýza yeni öðretim yýlý hayýrlý ve uðurlu olsun. Eðitimciler umarým çiçeklerimizi soldurmazlar. Þairin(Hatice Kültür) dediði gibi: “Ben boþ defter, kalem sensin / Doðru yazsan, yarýn senin / Güzel yazsan, ikbal senin /Ama bir de karalarsan / Vicdan senin, vicdan senin öðretmenim.”

Yalnýz; 4+4+4 sistemi yüzünden dördüncü sýnýfý bitiren ve bu yýl orta kýsma baþlayan erkek öðrencilerin kýyafetleri, kendilerine hiç yakýþmamýþ. Henüz on bir veya on iki yaþýnda olan bu çocuklarýn üzerindeki ceket, kravat ve ütülü pantolon çok komik duruyor. Her biri, minyatür adam gibi. Hani çok küçük yaþta evlendirilen zavallý kýzlara, olgun yaþtaki bir kadýnýn giyeceði giysileri giydiririler ve o giysiler o küçücük gelinlerde nasýl eðreti durursa, bu çocuklarýn üstünde de öyle eðreti duruyor ceket , kravat ve ütülü pantolon.

Kötü ve eðreti görüntüyü bir yana býrakalým, çocuklar o giysilerin içinde rahat da edemezler.Teneffüste koþacaklar, oynayacaklar, hoplayýp zýplayacaklar yaþlarý gereði. O giysilerin içinde, bu çocuklar nasýl rahat hareket edebilirler ki?

Geçen yýl dördüncü sýnýfý bitiren benim zavallý (gerçekten zavallý durumuna düþürüldü) torunumu, yeni giysileriyle görmek için okula gittim. Teneffüs saatiydi ve çocuklar bahçede oynuyorlardý. Torunum, dýþ görünüþüyle koca bir adam, daha doðrusu koca adamlarý taklit eder gibiydi. Sanki, tiyatroda bir delikanlý rolünü oynuyor ama beceremiyordu. Kaldýramayacaðý bir aðýrlýk vardý omuzlarýnda. Uzun kirpiklerinin gölgelediði mavi gözleriyle, belli belirsiz gülüþüyle, mahcup yüz ifadesiyle o kadar masum ve kýrýlgandý ki! Ýsmi konulmamýþ biri gibi geldi bana. Çocuklukla yetiþkin görünümü arasýnda gidip geliyordu. Kýyafetine baktýðýmda, karþýmda sanki koca bir delikanlý vardý, ya da resmi giysili bir devlet memuru. Ama kravatý gevþemiþ, ceketinin yakasý bir yana kaymýþ; yüzü, oynarken ter içinde kalmýþtý. Bir yaný yetiþkindi, diðer yaný- daha doðrusu gerçek yaný- çocuktu. Çocuk ruhu, tatlý yaramazlýðý ve masumluðu, taþýdýðý çocuksu duygularý, o takým elbisenin içine hapsedilmiþti. Doðru dürüst yürüyemeyen bir çocuk, koþmaya zorlanýyordu. Bu yavrularýmýzý, böyle sýkýntýya sokmanýn mantýðýný bir türlü çözemiyorum. Oyun çaðýndaki bir çocuðu sarýp sarmalamak hangi mantýða sýðar?

Ceket ve kravatýn ve hatta ütülü pantolonun bu çocuklara vereceði sýkýntýnýn onlarýn ruh saðlýðýný olumsuz yönde etkileyeceðini düþünüyorum. Çocuklar, çocuk gibi giyinmeli. Kendilerinden; büyükler gibi giyinmeleri, büyükler gibi davranmalarý beklenmemeli. Takým elbise giydirilmiþ çocuklarýn özgürlüklerinin kýsýtlanacaðýný ve bu giysiler içindeyken, yapmak istedikleri bazý þeyleri yapamayacaklarýný, buna baðlý olarak da kendilerini kötü hissedeceklerini düþünüyorum. En azýndan aynaya baktýklarýnda, kendilerine hiç yakýþmayan giysilerinden rahatsýz olacaklar. Ve takým elbiseden kurtulmak için, son ders zilinin bir an önce çalmasýný bekleyecekler.

Çocuklarýn yaþýna hiç de uygun olmayan bu giysilerin, onlarýn ruh saðlýðýna olumsuz etki edeceðini düþündüðümü tekrarlamak istiyorum. Henüz diþleri çýkmamýþ bir bebeðe leblebi yedirmek ne kadar yanlýþsa; oyun çaðýndaki çocuklara ceket, ütülü kumaþ pantolon giydirmek, kravat taktýrmak da en az o kadar yanlýþ.

Diyeceksiniz ki “Sen psikolog musun?” Hayýr! “Omletten anlamak için yumurtlamak gerekmez.” miþ. Ayrýca; yirmi sekiz yýl öðretmenlik yaptým. Çocuklarýn ruh halini, psikolojilerini, beklentilerini, endiþelerini, korkularýný, nelerden mutlu, nelerden mutsuz olacaklarýný çok iyi bilirim.

Emine Erdoðan, eðitimci ve psikolog olmadýðý halde, 4+4+4 ü öven konuþmasýnda ; “ Ýlkokula baþlama yaþýnýn daha erkene alýnmasýyla, bu yýl ilk kez 66 ay ve üzerindeki yavrularýmýz ders baþý yapýyor. Anneler, babalar, bu öðrencilerimizin velileri hiç endiþe etmesinler.” demiþ. Yeni eðitim sistemi hakkýnda, eðitim- öðretimle hiç ilgisi olmayanlar bile görüþ belirttiklerine göre; bir öðretmen olarak, çöp kadarcýk çocuklara giydirilen takým elbise hakkýnda görüþ belirtmek; bana sünnet deðil, farzdýr farz.
.