Münafýklar, mümin gruplarýn içinden çýkarlar. Ancak müminlere kin duyar, onlarýn aleyhine bilgi taþýr, fitne çýkarýrlar. Münafýk kendini gizler, Müslümanlarýn içine girer, onlarla yakýn baðý varmýþ gibi davranýr. Sonra Müslümanlarýn aleyhinde alçakça faaliyet yapar; onlarý köþeye sýkýþtýrmaya kalkar.

Ýnanmadýklarý halde “iman ettik” diyen münafýklar müminlerin ve Ýslam’ýn en þiddetli düþmanlarýdýrlar. Bediüzzaman bu kiþiler hakkýnda þöyle açýklamada bulunur: Düþman meçhul olduðu zaman daha zararlý olur. Kandýrýcý olursa daha habis olur. Aldatýcý olursa, fesadý daha þedit olur. Dahili olursa, zararý daha azim olur. Çünkü; dahili düþman kuvveti daðýtýr, cesareti azaltýr. Harici düþman ise, bilakis, asabiyeti(duygusal baðlýlýðý, milliyetçiliði) þiddetlendirir, salabeti(dayanýklýlýðý) arttýrýr. Nifakýn cinayeti, Ýslam üzerine pek büyüktür. alem-i Ýslamý zelzeleye maruz býrakan nifaktýr. Bunun içindir ki, Kur'an-ý Azimüþþan, ehl-i nifaka fazlaca teþniat ve takbihatta bulunmuþtur(çirkin saymýþ, çirkin göstermiþtir).


Ancak münafýklar, fýrkasýna dahil olduklarý þeytan gibi zeki de olsa ahmaktýrlar; kendi düþük akýllarýnca Allah'ý aldattýklarýný zannederler. Bir Kur’an ayetinde münafýklarýn bu sapkýnlýklarý, “(Sözde) Allah'ý ve iman edenleri aldatýrlar. Oysa onlar, yalnýzca kendilerini aldatýyorlar ve þuurunda deðiller. “(Bakara Suresi, 9) ifadesiyle bildirilir.


Kendisine can veren Allah’ý aldatabileceðini zannetmesi, münafýðýn ne denli çarpýk bir düþünceye sahip olduðunu göstermektedir. Ancak münafýk Rabbimiz’i gerçek anlamda tanýmadýðý için, Allah’ýn ‘sinelerin özünde olaný’ ve ‘gizlinin gizlisini’ de bildiðinin farkýnda deðildir. Ayette bildirildiði gibi, münafýklar yalnýzca kendilerini kandýrýrlar.


Münafýklarýn sapkýn özelliklerinden biri, Allah'tan deðil, insanlardan çekinmeleridir. “Münafýklar, kalblerinde olaný kendilerine haber verecek bir surenin aleyhlerinde indirilmesinden çekiniyorlar...” (Tevbe Suresi, 64) ayetiyle haber verildiði gibi, kalplerindeki hastalýðý Allah’ýn bir sure indirerek diðer insanlara bildirmesinden korkmaktadýrlar. Münafýk için kalbindekini Allah’ýn deðil, diðer insanlarýn bilmesi önemlidir.


Allah'tan korktuklarýný ifade ettikleri halde, sakýnan bir insan gibi davranmamalarý, münafýklarýn samimiyetsizliklerini gösterir. Bu kiþilerin þeytanla ortak olan bir özellikleri de budur. Þeytan da Allah'tan korktuðunu söyler, ancak kýyamete kadar tüm insanlarý saptýrmaya çalýþýr. Yaptýklarý için Allah'tan baðýþlanma da dilemez. Bu kendi fýrkasý olan münafýklarla arasýndaki bir diðer önemli benzerliktir.


Münafýklar, þeytan gibi, Allah’a karþý yalan da söylerler. Tevbe Suresi'nde konu edilen münafýklar, Allah yolunda sözde harcama yapmak amacýyla Allah'tan mülk isterler. Allah bol ihsanýndan mülk verdiðinde ise, cimrilik yaparak yüz çevirirler.


Onlara Kendi bol ihsanýndan verince ise, onunla cimrilik yaptýlar ve yüz çevirdiler; onlar böyle sýrt dönenlerdir. (Tevbe Suresi, 75-76)


Kendisini aldattýklarýný zanneden bu kiþilere, Rabbimiz karþýlýk olarak kalplerine nifaký hesap gününe kadar yerleþtirerek çok büyük bir ceza vermektedir. Sonsuz azabý hak eden bu samimiyetsiz kiþilerin durumlarý, Kur’an'da þu þekilde haber verilir:


Böylece O da, Allah'a verdikleri sözü tutmamalarý ve yalan söylemeleri nedeniyle, kendisiyle karþýlaþacaklarý güne kadar, kalplerinde nifaký (sonuçta köklü bir duygu olarak) yerleþik kýldý. (Tevbe Suresi, 77)