Okyanus Aþýrý Bir Þiir

Sahneler arasýnda varlýðým,
Kaçýyorum karanlýklardan,
Düþlerin dansýna kapýldým,
Savruluyorum yýldýzlardan...

Ve Sen yine bakýyorsun bana uzaklardan,
Ayný þarkýnýn nakaratýnda buluþuyoruz,
Sessizlik yankýlanýrken, sen duyuluyorsun,
Gizlice arýyor seni varlýðýmýn nehirleri...

Denizler soruyor seni,
Hissediþlerinin kýyýsýnda,
Maviler buluyor seni,
Yeþillikler arasýnda...

Þiirdeki deðiþim,
Mýsralardan okunuyor,
Heyecaným yine,
Aþk'a tutuluyor...

Tutuldukça yükselen,
Sonsuzluðumda bir umut,
Beni çaðýrýyor her ân,
Gökyüzünde bir bulut...

Okyanus oluyorum,
Dünya'yý geziyorum,
Gezegen oluyorum,
Kâinatý buluyorum...

Aþksa her güzelliðin tarifi,
Evvel'de, Ahir'de ve bu þiirde,
Duyuluyorsa derinden yine,
Yankýlanýyorsa gökyüzünde...

Niye duruyoruz ki?
Þiirlerin sevdasýný,
Gönüllerin semâsýný,
Niye duymuyoruz ki?

Ufku uðurla süslerken,
Sonsuz olur þiirler,
Hayrý hak ederken,
Huzurlu olur gönüller...

Mustafa Kemâl Ýzgi