Yol karanlýk... Sokak lambalarý yolu yer yer aydýnlatýyor. Yürüyorum. Sokaklarýn her iki yanýnda hala 99 depreminde yýkýlmýþ binalarýn kalýntýlarý ve onlarý saran bitkinin, çalý çýrpýnýn kýpýrtýlarý var. Havada tatlý ýlýk bir dinginlik var. Bir güzel rüzgar tam yaz gecesinin tatlý ýlýk, güzel serin dokunuþuyla esiyor.
Havada tam doðru kývamda yaprak hýþýrtýsý ve tam doðru notada topuklu ayakkabý sesi.. Tam doðru sarýlýkta kýsa saçlar ve tam doðru tonda güzel parfüm kokusu. Çok doðru... Çok çok doðru. Hatýrlamak kaçýnýlmaz. Zaman ve mekan deðiþiyor ben yürürken. Gidiyorum bir baþka zaman ve mekana. Gidiyorum çocuk gençliðimin sevdalý yýllarýnda bir yaz akþamýna.
Bir isim deðil, bir duygu kalbimdeki. Hatýrlýyorum tatlý bir gülümsemeyi. Hatýrlýyorum geçmiþi. Uzun sürmüyor. Ne yazýk ki ya da çok þükür ki... Uzun sürmüyor. Bir anda geçiyor gülümseme ve zaman ile mekan yeniden deðiþiyor, bütün duygular deðiþiyor. Yýllar geri geliyor kalbime ve o tatlý yaz gecesi arkamda kalýyor...