I

bak ne güzel de saklamýþýz diriliðini
kanýn kurumamýþ henüz gözlerimizde
nereye baksak o keskin masumiyet
ve isyan jilet jilet

kaldýrýmlarý kim tükürdü topraða
kim tükürdü seni kaldýrýmlara
neydi kaldýrýmlardan söküp seni
koyan bu kirli mezara

neden bu sürüngen yalnýzlýðý neden
hangimiz þaþtý yerle gök arasýnda
hangimiz piçe piç dengesindeyken
ihanet ettik sokaklara

susmak mý yine çiko
koca bir boþluk mu

II

çýk bir tufan þekeri alalým çiko
acele et
hemen
bak kan dönmüyor
gök düþmüyor
yer kalkmýyor
azýyor yalnýzlýðýn diþ gýcýrdatan durgunluðu
çýk çiko
geliyoruz kendimize
kendimize geldikçe
yitiyoruz biz olmayanlarý
çýk biz, biz olmayalým
çýk kalabalýklaþalým biz olmayanlarýmýzla
hadi çiko
teslim etme bizi kendimize
hadi kesik damarýmýz
bitkisel kardeþimiz
hadi

yýllar
hayaletini çoðaltarak geçiyor sen uyurken
bir boþluða dönüþüyor yýktýðýn
yaktýðýn sýçtýðýn her sokak
gün dolmuyor gece solmuyor
þafak sökmüyor be çiko
ateþimizi zapt eden bu sinsi durgunluk
köz zamanlar doðuruyor

sen uyurken oyuncaksýz kalan Azrail
derin efkar daðýtýyor karanlýða
þimdi hayat daha geçilmez be çiko
þimdi daha büyük kara kýzýl nefretimiz

çýk bu uzun geceden çiko
durgunluðumuza el ver
hadi uyan
bir tufan þekeri alalým
hadi kan delirsin
gök düþsün
yer kalksýn
sarsýlsýn yalnýzlýðýn temeli

çiko çýk
çýk sýrtlarýna binelim zebanilerin
devriyelerden dayak yiyelim
çýk bu kez kentin ortasýnda çiko
boynumuzu keselim

hadi çýk yiyorsa
piç
bu kez beraber ölelim