Yorganlarý yastýklarý doladým bedenime. Üþüdüm çok üþüdüm. Ben sandým ki dýþarýda kar yaðýyor. Meðerse senin beyaz suretin içimde kar manzarasý idi. Ýçimin titremesi ondandý, üþümem ondandý. Ne zamanki seni sýmsýcak öptüm, içim ýsýndý. Yorgansýz ve battaniyesiz o gece uyudum. Seni o gece bedenime doladým. Ben sarmaþýk oldum, sen yüce bir aðaç oldun. Sana sarýlarak mutluluktan göðe ulaþtým. Seni sevdim ve güneþi býraktým. Göðümü seninle doldurdum. Dört mevsimi senin çevrende dolanarak yaþadým. Ben seninle dünya kadar mutlu oldum. Üþümek yalnýzlýðýmýn buzdan akýþýydý. Üþümek yorganlara sarýlmamdandý. Geceler boyu uzak yýldýzlarýn ýþýðýyla ýsýnmaya çalýþmamdandý üþümem. Sonra anladým ki uzak yýldýzlar yataðýmý ýsýtamazdý. Sonra anladým ki uzak yýldýzlar, sadece bazen kuyruklarýný sallayarak geçerdi gökyüzünden. Her yýldýz bir deðildi tabi ki. Týpký senin her kadýna benzememen gibi. Güneþ gibi bir yýldýzdýn sen. Gündüzleri aydýnlýðýmdýn, akþamlarý sýcak yaz gecelerimdin. Kýþý bitmez dediðim hayatýmýn çiçek açan dalýydýn. Kuzularýn melemesi, okyanusun çýrpýntýsý, rüzgarýn ýlýk nefesi, çiçeðin kokusu, bir çocuðun yol boyu koþmasý, alabalýklarýn suda coþmasý, bir atýn tepinmesi, ceylanýn göz rengi, kartalýn gökte süzülüþü, bir annenin çocuðuna sarýlýþý, bir babanýn eve ekmek götürmesi, sevenlerin birbirine sarýlýþý, bir balýn petekten akýþýydýn. Yorganlarý bir kaðýt gibi doladým bedenime. Vücudum fýrýndan yeni çýkmýþ bir ekmek gibi sýmsýcaktý o gece. Beni katýksýz sevdin sen. Yedin, bitirdin beni o gece. Senin tokluðun ben oldum. Sen ise benim için güneþ altýnda kýzarmýþ buðday oldun. Sana, seni tattýrdým. Sana, seni yaþattým o gece. Bir baykuþun fareyi yakalamasý gibi seni yakaladým. Aslýnda kanatlarým sendin. Sana koþarken de, uçarken de senden güç aldým. Seni severken, gözyaþlarýmýn düþtüðü avuçlarýmý duaya açtým. Sonra sen saðanak halinde yaðdýn ellerime. Ýþte o an aðlamayý unuttum. Yaðmur olduk ikimiz. Ben senin yürek mazgallarýna aktým, sen benim kurak topraklarýma yaðdýn. Sýmsýcak bir gülüþ olduk; yüzün yüzüme deðdiðinde. Acaba bu gülen dudaklardan hangisi benimkisi dedim. Anladým ki güneþ sendin ve kumsal sendin. Bana da bu manzaranýn tadýný çýkarmak kaldý. Attým kendimi aþkýn denizine. Bir daha da üþümedim. Senin yanýnda upuzun yattým. Senin tenime bronz rengini vermeni bekledim. Ben senin sýcaklýðýnla esmer bir buðdaya dönüþürken, üþümek bana bir arpa tanesi kadar uðramadý. Þu þiiri yazdýrdýn bana:

Deniz Ülkesi
Ey sevgili semtime uðradýn bir güneþ gibi.
Buz dünyam hem deniz oldu hem kumsal
Sana koþtum kollarýmý açarak kulaç kulaç
Sýmsýcak sularla seviþir gibi seni sevdim

Kumsal, sahil, dalga ve güneþ sendin yar
Sen deniz ülkesiydin ben kürek mahkûmu
Sana yorgun kollarýmla kaçtým sarýl bana
Sar beni kýyýlarým yalnýzdý bugüne kadar