Boþluktayým…
Bir saða, bir sola yalpalýyorum.
Kim çarpsa o tarafa gidiyorum.
Bir balon gibiyim adeta; rüzgar hangi yönden eserse,
O yöne gidiyorum.
Bir balon kadar hafifim…
Sadece uçamýyorum.
Bir balon kadar gamsýzým…
Rengarenk bir balon kadar neþeliyim…
Biri gelip de hayatýmý sonlandýrana kadar özgürüm.
Özgürlük bu olsa gerek!
Boþluk… Hafiflik… Aydýnlýk… Bulutsuz bir gökyüzü…
Mutluyum… Huzurluyum…
Ne kadar ömrüm kalmýþ umurumda deðil!
Þu an yaramaz bir çocuk, kaçýp da annesinin elinden,
Gelip de beni tekmelese,
Sonra o yetmese, çer çöp batýrýp kalbime,
Patlatsa beni; yine de gam yemem!
Huzur böyle bir þey olsa gerek…
Her þeyi olduðu gibi kabullenmek;
Aný ve geleceði…
Yerli yersiz her þeye tasalanmamak,
Hýrslarýna yenilmeden, kendini eskitmemek,
Kendini olduðundan büyük görmemek,
Belki birazcýk da hayatýn sensiz de akýp gidebileceðini anlayabilmek,
Ve sadece içinde olduðun o anýn tadýný çýkarabilmek…
Mutluyum.
Ýkna olunca mutlu olduðuma, yükselmeye baþlýyorum bir anda.
Ayaklarým yerden kesiliyor,
Yükseliyorum.
Elimi uzatsam yakalayacak gibiyim güneþi ama,
Ama korkuyorum…
Ya güneþ elimi yakarsa,
Ya ýþýk kör ederse gözlerimi,
Ya durursa kalbim heyecandan?
Ýþte o an içimdeki huzur yer deðiþtiriyor kaygýlarýmla
Ve hissediyorum,
Yavaþ yavaþ süzülüyorum aþaðýya,
Yavaþ yavaþ,
Adým adým yaklaþýyorum topraða,
Karýþýyorum tekrar yeryüzüne,
Gözlerim buðulu,
Ýçimdeki huzur eridi gitti kaygýlarýmla…
Ah insanoðlu!
Ne de meraklýsýn en mutlu olduðun anda,
Dibine vurmaya mutsuzluðun.
Olsun…
Bugün balondum, yarýn bakarsýn bir kuþ olurum ya da bir uçurtma,
Ama yok, uçurtma olmasýn!
Uçurtma özgür deðildir bir balon ya da bir kuþ kadar.
En iyisi bir güvercin olmak belki de…
Özgür ruhlu
Ve bir o kadar da asil,
Paçalý, diþi bembeyaz bir güvercin.