La teþbih ve la temsil ‘Ýroni,

Erk gücü, erkek gücü, kendine gel Ankara gücü, atmayýn baþkasýna suçu, hep kâr yýlý olmaz ki, biraz ar yýlý olsun. Söyleyene deðil, söyletene bak, söyleten kim, dön de biraz kendine bak, ne olursun bir ýþýk yak. Taþeron millet olduk, aþeren kadýn gibi, isteyen her þeyi keyfince, biçimine getirip karýnca, kararýnca, nahifçe iþ götüren olduk.

Taksici, minibüsçü, oturan yirmi, ayakta kýrk kiþiyle dolmuþçu, veresiyesi yok, hep peþin halka hizmet ulusçu, ulusalcý yerel basýn, sen görmezsen ben mi göreyim. Küçük akarsular kayboldu, büyükler barajlara, barajlar boðazlara, boðazlar türbinlere, türbinler tekrar barajlara baðlandý.kýsa yoldan bakanlar arasý sirkülerle sirkülasyon yapýlýyor.

At tepti, it kaptý, it diþlemeyen, kimi kimsesi olmayan köyün vay haline. Zengin deðil, fakir denmesini onuruna yediremiyor, depremsiz deprem çadýrý gibi ara yerde sahipsiz.Alttan deprem vuruyor, üstten göðün hýþmýna uðrayýp bozulmuþ mevsim, ‘yaþ mýdýr, kuru mudur ananýn damý’ havasý çalmak bir yana, deli rüzgâr borazan öttürüyor.

Zaman bu ipten, kazýktan kurtulan, üçüncü ele tahrik diyerek berat, þimdilerde tam pansiyon yat Allah yat. Evlat bu ne çýkacaðý, ne çýkaracaðý belli olmuyor. Bugünler, gelecek ve evveli, Fahrettin Kerim rahmetli Küçük Vali, öyküsünde büyük deli : “Ýþte Ýstanbul Paþam”

“Ya aklým olmasaydý, (Allah korusun) ya Dehr’e (dünyaya) gelmeseydim” Gel ey Hümanist kiþi gel, gelmeye deðer buradaki festival. Asýl þimdi gel de gör. Faili meçhuller var, Deniz dibi, derinliði, körkayasý, inkar yasasý, bu son yasayý Fransa ithal etti bizden.