Us yitiði


vazgeçtim hepten
ateþ böcekleri aydýnlatýyor geceyi
geçiyorum bir boyuttan baþka bir boyuta
bir baþka meridyendeyim þimdi
sen kuru bir aðaç gibisin aklýmda
kökün topraða batýyor hala
dallarýnsa meyvesiz mevsimlere gebe

ben bir gece kelebðiyim
aya çýkýyorum geceleri
içerek soluðunu menekþe çiçeklerinin
insanlar karýnca misali
bir telaþlý devinim
yedi rengi yeryüzünün
bana benziyor her biri
benim kadar iyi
benim kadar kötü
benim kadar çirkin ve güzel

ve mevsim artýk sonbahar
sarý sarý düþüyor dalýndan yaprak
bir hüzün denizi kucaklýyor þimdi bizi
acý bir kelam edersem küsme darýlma
gayrý kucak kucak özlem taþýyor þimdi trenler
bir daha uðramam bu kasvetli gara
üçüncü perona
sevgilim artýk beni yüreðinin küllerinde ara

us dýþý serseri bir gezginim þimdi
yeryüzü bir adým
dolanýrým gece ve gündüz
bir baþtan öteki baþa sensiz bu dünya
ve gökyüzü bir avuç bulut
meneviþ gözlüm beni unut
demiyorum
aþk bin yýllýk bir kaçak
tutabilirsen yüreðinde uyut..

ben step gülüyüm
gözkapaklarým kestane dikeni
altýnda bir yudum kahve saklarým
sýla gibi özlediðimsin hala
duyumsadýðým
us yitiðim
kadife tene döktüðüm yaðmur damlasý
dile gelmemiþ bir hasret türküsü
lirik bir Mayýs ezgisi
sýk sýk ölen
ardýndan yas tutulup aðýt yakýlan
ve ansýzýn yeniden
hep yeniden dirilen

aþk bir kaçak
uzayýp gelen zamanda bir garip yolcu
çifti azaltýp tekil kýlan
tekili çiftleyen yaratýcý
acýsýný okþayýp
yarasýný yokladýðým nazlý ceylan
umudun düþtüðü yerde gözyaþý
ezeli eþkiya
bin yldýr aradýðým
uðruna sürgün olduðum
eylemim, suçum
günahým, vebalim
mutsuzluðumun sýðýndýðý ülke
sen...