EY SEVGÝLÝ...

Ey Sevgili!
Ben zahiri insan,
Bir noktadan baþlayan yolum
Hareketsiz soyutlanmada
Ruhum mekânýný kaybetti.
Uzak düþen vuslat yine zamanýný arýyor…
Bilirim aþk yolu uzun, meþakkatli, tehlikeli ve zor.
Geçmiþ, þimdiki ve gelecek zaman.
Ömür en nihai hakikatini arýyor.
Nerde/sin zaman/ýn ve mekân/ýn mefhumu
Siyaha en yakýn mavideyim
Hüzünlü, mahrum ve mahzun
Neredesin feragat ve fedakârlýðýn tecellisi…
Bilirim, Ýçine üfürülen yakýcý bir nefestir aþk
C/an’da yanmak düþer payýmýza,
Ve derin bir ah çekmek.
He ve ha, aðlar iki gözü iki çeþme.
Hulul için celal, gece gündüz cemal’in kapýsýnda
Ruh, nefs, akýl ve beden
Ým’di halden haldeyim, dalga dalga…
Ezelle ebed birleþti
Ne istediðini bilen bir irade
Bu boyut/ta sonsuz/uyum…



Doðan ORMANKIRAN