Dinlerin dünyaya, insanlarýn daha bi insan olmalarý ihtiyacý duyulduðu zamanlarda Tanrý tarafýndan gönderildikleri kabul gören bir anlayýþtýr. Tanrýnýn varlýðý ya da yokluðu konusuna fazla takýlmadýðýmýz durumda, en azýndan düþünsel çalýþma yapabilmek adýna bir süreliðine var olduðunu farz edersek þunu söyleyebiliriz. “Tanrý’nýn insanlarý yapýp sonra da acaba bunlar bana ne kadar baðlýlar diye bir sýnav düzenlemesi ve sýnav sonucuna göre bazýlarýný sonsuz tatmin, diðerlerini de sonsuz ateþ içine tutmasý düþüncesi dinlerin insanlarý daha bi insan olmalarý için gönderildiði düþüncesi ile çeliþir. Çünkü böyle bir sýnav insanlarý daha da insan gibi insan yapmaktan çok evcil hayvanlar gibi sahibine baðýmlý köleler haline dönüþtürür. Kaldý ki zaten Tanrý’nýn da insanlarýn ona kölelik, kulluk yapmalarýna ihtiyacý olmamalýdýr. Tanrý’nýn kendi adýna kimsenin inancýna, ibadetine, tapýnmasýna, düþünmeksizin itaatýna ihtiyacý olmayan bir varlýk olmasý gerekmektedir. Böylece Tanrý’nýn insanlarýn “Tanrý için kestiklerini söyledikleri” kurbanlara da ihtiyacý olmadýðý anlaþýlýr. Tanrý’nýn ne insanlarýn ona kurban göndermelerine ne de ona katý ibadetlerine ihtiyacý vardýr.
Peki öyle ise dinler ve ibadetler ne iþe yarar, neden vardýrlar?
Eðer ki dinlerin insanlarýn bozulduklarý zamanlarda daha adam gibi adam olmalarý sebebiyle gönderildiðini kabul etme eðiliminde isek þunu da kabul etmeliyiz: Dinler Tanrý’nýn sýnav kurallarýný açýkladýðý bildiriler deðil insanýn daha Ýnsan gibi Ýnsan olmasý yolunda ki eðitim süreçleridir. Dinler bir dizi kurallar bildirgesinden çok bir eðitim yolu olarak görülmelidirler. Ve ibadetlerde bu eðitimin içindeki derslerdir.
Öyle ise kurban ibadetine geri dönebiliriz. Kurban kesmek Ýnsan gibi Ýnsan olma yolunda, eðitiminde nasýl bir ders olabilir ki acaba?
Kurban ibadetinin içinde bulunan derslerin çözümlemesi þunlardýr:
1-     Ýnsan gibi Ýnsan öncelikle dengedeki kiþi demektir. Maddi ve manevi anlamda dengeye ulaþmýþ kiþi ne parasal ve kiþisel çýkarlarýný her þeyin üzerinde tutar. Ne de kendisini topluma ve ailesine kapatmýþ sözde manevi çýkarlarýna adamýþ bir hayata mahkum eder. Kurban ibadetinin birinci dersi cebinizdeki tamamen sahibi olduðunuz maddi miktarýn bir kýsmýnýndan karþýlýðýnda kendinize bir þey almaksýzýn vazgeçebilmenizdir. Kurban kestiðinizde mutlaka bir miktar parasal kayýp içine girersiniz ve teoride ve pratikte belli bir miktar maddi kaybý çok da önemsemez olursunuz. 1. ders budur.
2-     2. ders Kesilen kurbanýn etinin 1/3 ünü ihtiyaç sahiplerine daðýtmanýz istenmektedir. Böylece kendinizden daha kötü durumda olanlara pratik hayatta gerçek bir yardýmda bulunmanýz Ýnsaný hayvandan ayýran yolda bir adým daha ilerlemeniz demektir.
3-     3. ders etin bir kýsmýný çevrenizdekilere, komþularýnýza daðýtmanýz kýsmýdýr. Bu dersi aldýðýnýzda Ýnsan olmanýn en ileri aþamalarýnda gerek duyacaðýnýz empati dersine giriþ yapmýþ olunur. Empati Ýnsan olma yolunda çok önemli bir kapýdan geçmek demektir. Çok iyi bir þekilde öðrenilmesi, uygulanmasý gerekmektedir. Eti çevrenizdekilere göz haklarý, burun haklarý için, o etten canlarýnýn çekebileceðinin empatisini yapmanýz sonucunda daðýttýðýnýzda bu derside almaya baþlarsýnýz.
4-     4. ders 1/3 ünü de kendinize, çocuklarýnýza, ailenize ayýrmanýz sonucunda alýnýr. Bu Ýnsanýn maneviyat bölümüne kendisini fazlasýyla kaptýrarak dengeyi bozmamasý için gerekir. Kraldan çok kralcý olmamanýz için, yalakalýk, yandaþlýk çizgisini geçmemeniz için o etten kendiniz ve aileniz de yemelidir. Bu sayede “ Ben Tanrý için etin tamamýndan vazgeçebilirim, ben Tanrý’ya bu derece ittatkarým “ dememiþ olursunuz. Bunu diyebilmeniz sizin “Tanrý’nýn benim ona olan ibadetime, sadakatime ihtiyacý yoktur, benden istenen Ýnsan gibi Ýnsan olmamdýr, bir gün onurum ve grurumla birlikte Tanrý’nýn karþýsýnda tam bir Ýnsan olarak durabilecek olmam demektir” anlamýna gelir. Bu 4. derstir.
5-     Kurban ibadetinin 5. dersi biraz daha karmaþýk ve Ýnsan olma yolunda ileri seviyelere ulaþýldýkça öðrenilecek bir öðretidir. Ýnsan Ýnsan gibi insan olma yolunda ilerledikçe kalbi empati yolunda iyice geliþtikçe bir gün gelecek ve kesilen hayvan adýna da empati yapmasý seviyesine ulaþacaktýr. O seviyeye gelen Ýnsan-can’lar þu kendi kalplerinde þu soru ile baþ baþa kalýrlar. “Acaba kendimin de bu hayvan gibi birileri tarafýndan kurban edilmesini, baþýmýn kesilmesini ister miydim? “ Kendin için istemediðini baþkalarýna da, baþka canlýlara da asla yapmamalýyýz, ders 5. Zaten Tanrý’nýn bizim ona keseceðimiz kurbana þahsen ihtiyacý yoktur. Eðer bu bir sýnavsa sýnavýn tam da kendisi budur. Tanrý kes dediði halde Tanrý’ya belki de biraz ezilerek ya da onuruyla” maalesef artýk kesemem “ diyebilecek seviyede bu sözü kendi kalbiniz aracýlýðýyla Tanrý’ya iletip iletemeyeceðiniz sýnavýdýr. Çevrenizdeki insancýklar size þunu söyleyeceklerdir. “ O KANI AKITMALISIN” Çünkü can alabildiðiniz sürece Ýnsan olma yolunda ileri seviyelere yükselmeniz bir engelle karþýlaþýr ve buda diðer insancýklarýn biraz kýskaçlýkla, biraz da sizden kopmamak adýna önünüze döþeyecekleri son bir eþiktir. Bu eþiði geçen canlar için kurban ibadeti sonsuza dek düþer. Çünkü geçtiðiniz bir dersi tekrar tekrar almanýz sürekli 1. sýnýfý okumaya benzer. 1. sýnýfý baþarý ile bitirdiðinizde aileniz ve öðretmeniniz sizden 2. sýnýfa gitmeye baþlamanýz halinde memnun kalýr. Yoksa inat eder ve sürekli olarak hep 1. sýnýfý okur diðer sýnýfllarýn derlerine geçmezseniz bu saçma bir inattan baþka bir þey deðildir.
6-     Ve eðer Tanrý varsa ya da yoksa da sonuçta Ýnsan olmak dindarýn da, ateistin de en büyük ibadetidir.