 Yazar Tanýtýmý | ESERLERÝ
2001 den bu güne çýkan kitaplarým
Þiir Kör Ýnsanýn Gözüdür 2001,Palazlanmýþ Yavrum 2002, Rüzgar Gülü 2003. Daðlar Þahit Aþkýma 2004 Yeni çýktý
Yalcýn Yayýnlarý:Ankara Cadesi No:45 Güncer Han Kat:2
Caðaloðlu 34410 Ýstanbul
Tel./Faxs: 0 (212) 519 31 35
Yeni çýkan kitabým Ey Renksiz Dünya Temmuz 2009 |
| Yazýsýnýn Özellikleri | | serbest þiir |
| Edebi Etkiler | |
| Benzer Yazarlar | | Nihat Behram, ilhami Arslantaþ, Harun Yiðit. Kul Sefili . |
| Özgeçmiþ | KISA YAÞAM ÖYKÜM
1970 yýlýnda Nevþehir’e baðlý Kozaklý’ nýn imran Köyü’nde dünyaya geldim. Öðrenimime ilk okul dördüncü sýnýftan sonra devam edemedim. Babam yurt dýþýndaydý ve bizi yanýna aldýrttý. Çocukluðumu yaþayamadým, kitabýmda çocuklara daha fazla yer ayýrdým, çocuk yaným aðýr bastý.Ýlk þiir kitabýmda belirtmiþtim: þiir kör insanýn gözüdür. Globalleþen dünyaya çocuklar daha farklý bakýyor,onlarýn ufuk çizgisi daha farklý yerde, daha ilerde,büyüklerin görmediklerini görüyorlar, algýlýyorlar, buna inaniyorum.Teknoloji geliþiyor, teknoloji deðiþiyor, biz deðiþiyoruz,çocuklar deðiþiyor, geliþiyor, gelecek deðiþmeye sürekli gebe.Devinim süreklilik arz ediyor.Klasikleþmiþ söylemle; tek þey yerinde sayýyor, deðiþmeden yerini koruyor, olduðu yerden kýpýrdamýyor; deðiþmeyen tek þey, deðiþimin kendisi oluyor.Kýsýtlý yaþam, olanaksýzlýklar, savuruyor insanlarý. Savruluyorum ben de köyümden, ülkemden uzaklara;gurbet diyor, yaban eller diyor insanlar, benzeri tümcelerle türkü yakýyorlar dinliyorum, anlamlandýrmaya, kavramaya çalýþýyorum Ýsviçre illerinde çocuk bakýþýmla...Çocuklar,bizim çocuklarýmýz ,yarýnlarýmýz...Konuþunca susturulmayan, sevgi cemberiyle kuþatýlmýþ,þiddetten uzak, kavgasýz bir dünyada, paylaþýmý özümsemiþ çocuklar...Kitabýma kýsa yaþam öykümü yazmak istedim,kalemimin ucundan bunlar döküldü. Süpürüp atamadým,paylaþmak istedim. Yazdým.
Yusuf Ter
|
| Bulunduðu Yer | | Ýsviçre |
|
KISA YAÞAM ÖYKÜM
1970 yýlýnda Nevþehir’e baðlý Kozaklý’ nýn imran Köyü’nde dünyaya geldim. Öðrenimime ilk okul dördüncü sýnýftan sonra devam edemedim. Babam yurt dýþýndaydý ve bizi yanýna aldýrttý. Çocukluðumu yaþayamadým, kitabýmda çocuklara daha fazla yer ayýrdým, çocuk yaným aðýr bastý.Ýlk þiir kitabýmda belirtmiþtim: þiir kör insanýn gözüdür. Globalleþen dünyaya çocuklar daha farklý bakýyor,onlarýn ufuk çizgisi daha farklý yerde, daha ilerde,büyüklerin görmediklerini görüyorlar, algýlýyorlar, buna inaniyorum.Teknoloji geliþiyor, teknoloji deðiþiyor, biz deðiþiyoruz,çocuklar deðiþiyor, geliþiyor, gelecek deðiþmeye sürekli gebe.Devinim süreklilik arz ediyor.Klasikleþmiþ söylemle; tek þey yerinde sayýyor, deðiþmeden yerini koruyor, olduðu yerden kýpýrdamýyor; deðiþmeyen tek þey, deðiþimin kendisi oluyor.Kýsýtlý yaþam, olanaksýzlýklar, savuruyor insanlarý. Savruluyorum ben de köyümden, ülkemden uzaklara;gurbet diyor, yaban eller diyor insanlar, benzeri tümcelerle türkü yakýyorlar dinliyorum, anlamlandýrmaya, kavramaya çalýþýyorum Ýsviçre illerinde çocuk bakýþýmla...Çocuklar,bizim çocuklarýmýz ,yarýnlarýmýz...Konuþunca susturulmayan, sevgi cemberiyle kuþatýlmýþ,þiddetten uzak, kavgasýz bir dünyada, paylaþýmý özümsemiþ çocuklar...Kitabýma kýsa yaþam öykümü yazmak istedim,kalemimin ucundan bunlar döküldü. Süpürüp atamadým,paylaþmak istedim. Yazdým.
Yusuf Ter
|
|
