|
Dertli Gelmiþ /ozanlarýmýz
(Yusuf Ter) 20 Eylül 2005 |
Yaþam |
| |
 Veysel uzun yolda aðlar /
Ruhi suya bir þey söyler /
Mahsuni yi kimler eyler /
Dertli gelmiþ dertli gitmiþ |
|
|
Gurbet
(Yusuf Ter) 4 Ekim 2005 |
Sevgi ve Arkadaþlýk |
| |
 Harun dostum bizi sordu /
Son görüþüm bir yýl oldu /
Yiðit bize elin verdi |
|
|
Açýk Mektup
(Yusuf Ter) 4 Ekim 2005 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Kim bilir ; belki de gelip mezarýmý temizleyecek, otlarý ayýklayacaksýn. /
iþte o zaman göreceksin ellerine batacak dikenleri /
Seni sevda çiçeðim.. /
|
|
|
Rüya mý?
(Yusuf Ter) 4 Ekim 2005 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| “Bu bir rüya” dedi, güldü ansýzýn.Bir telefon çaldý, kaldýrdý ahizeyi, “alo” dedi, dinledi. Olduðu yerde donakaldý öylece... |
|
|
Senin Uðruna
(Yusuf Ter) 4 Ekim 2005 |
Özlem Þiirleri |
| |
 Yusuf’um sevdalý bir deli oðlan /
Bir deli debidir bir deli çavlan /
Bu denli aþkýmýz olmasýn yalan /
Gönlünden çýkarma beni ne olur |
|
|
Feride'm
(Yusuf Ter) 27 Ekim 2005 |
Yaþam |
| |
| Sabah oldu uyanýp ta gel yanýma Feride /
Güneþ gibi doðaraktan gir kanýma Feride /
Al bohçaný hazýrlan sar canýma feride /
Yeter ki bana inan inan aþkýn gücüne |
|
|
Hacý Bektaþ
(Yusuf Ter) 6 Aralýk 2005 |
Halk |
| |
 Sana gelip yüzün sürenler için /
Cezamý çekeyim erenler için /
Kýrk gün aç kalayým görenler için /
Yar olmanýn günü dünden geçiyor |
|
|
Yiðitlik Destaný
(Yusuf Ter) 26 Aralýk 2005 |
Yaþam |
| |
| Sivasýn daðlarý gamda yastadýr /
Anam aðlar caným yarim hastadýr /
Þaha gidelim der gönlü postadýr /
Pir Sultaným yiðitlerin hasýdýr |
|
|
Kýsrak Atý Neyleyim
(Yusuf Ter) 4 Þubat 2006 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Daðlarý taþlarý delip geçmeyen /
Senin gibi kýsrak atý neyleyim /
Kanat takýp yare doðru uçmayan /
Senin gibi kýsrak atý neyleyim |
|
|
Bahara Meyillidir Gerilla
(Yusuf Ter) 12 Mart 2006 |
Baþkaldýrý |
| |
 öyle bir güzelsin ki gözün dillere þayan /
bu gün andým adýný sana oldu mu ayan /
az kaldý o günlere birazcýk daha dayan /
ah gelincik gelincik ah þu endamýn var ya... |
|
|
KISA YAÞAM ÖYKÜM
1970 yýlýnda Nevþehir’e baðlý Kozaklý’ nýn imran Köyü’nde dünyaya geldim. Öðrenimime ilk okul dördüncü sýnýftan sonra devam edemedim. Babam yurt dýþýndaydý ve bizi yanýna aldýrttý. Çocukluðumu yaþayamadým, kitabýmda çocuklara daha fazla yer ayýrdým, çocuk yaným aðýr bastý.Ýlk þiir kitabýmda belirtmiþtim: þiir kör insanýn gözüdür. Globalleþen dünyaya çocuklar daha farklý bakýyor,onlarýn ufuk çizgisi daha farklý yerde, daha ilerde,büyüklerin görmediklerini görüyorlar, algýlýyorlar, buna inaniyorum.Teknoloji geliþiyor, teknoloji deðiþiyor, biz deðiþiyoruz,çocuklar deðiþiyor, geliþiyor, gelecek deðiþmeye sürekli gebe.Devinim süreklilik arz ediyor.Klasikleþmiþ söylemle; tek þey yerinde sayýyor, deðiþmeden yerini koruyor, olduðu yerden kýpýrdamýyor; deðiþmeyen tek þey, deðiþimin kendisi oluyor.Kýsýtlý yaþam, olanaksýzlýklar, savuruyor insanlarý. Savruluyorum ben de köyümden, ülkemden uzaklara;gurbet diyor, yaban eller diyor insanlar, benzeri tümcelerle türkü yakýyorlar dinliyorum, anlamlandýrmaya, kavramaya çalýþýyorum Ýsviçre illerinde çocuk bakýþýmla...Çocuklar,bizim çocuklarýmýz ,yarýnlarýmýz...Konuþunca susturulmayan, sevgi cemberiyle kuþatýlmýþ,þiddetten uzak, kavgasýz bir dünyada, paylaþýmý özümsemiþ çocuklar...Kitabýma kýsa yaþam öykümü yazmak istedim,kalemimin ucundan bunlar döküldü. Süpürüp atamadým,paylaþmak istedim. Yazdým.
Yusuf Ter
|
|
