Kederli Yüzümün Hoyrat Gölgesi
(H.Ýhsan Sönmez) 6 Aralýk 2013 |
Düþler |
| |
Bugün elimi ayaðýmý kýyýdan; gözlerimi, doldurduðun mavi bir boþluktan çekerek, yalnýzlýða doðru yürüyeceðim. Olmadýk bir uðultu, kentin üzerine kabûs gibi çökerken; neredeyse unutmak üzere olduðum sesini, yalnýz düþçülerin duyabileceði bir gürültüyle kabûstan koparýyorum. |
|
Benide Götür Su Vakti Gittiðin Nereye
(H.Ýhsan Sönmez) 6 Aralýk 2013 |
Modern Þiir |
| |
Mevsimin iliklerimi kurutan zorba sýcaðýnda “düþ lekeleri”yle ürperen ruhum,” bir uçurumun arka çýktýðý” garip bir yalnýzlýk içinde “su vakti” þairinin düþleri ýssýzlýðýnda geçirdiðim “çiçek” kokulu birkaç gecenin sonunda beni benimde bilmediðim bir yerlere götürdü. |
|
Düþ Çapkýný Siyah Karýnca
(H.Ýhsan Sönmez) 6 Aralýk 2013 |
Ýronik |
| |
Mencilisli bir peri, çalýlýktan ay ýþýðýna yükselen kanatsýz kuþ. Uçtu. Kiriþi kýrýyor tazý, periler terk-i gölgelere, |
|
Kar ve Gül
(H.Ýhsan Sönmez) 6 Aralýk 2013 |
Aþk ve Romantizm |
| |
Kar yaðar da küçük torun durur muydu? Elini yüzünü bile doðru dürüst yýkamadan, elinde bir ekmek somunu, tiril tiril giysilerle dýþarý çýkmaya hazýrlanýyordu. Annesinin sevimli öfkesiyle üzerine kalýn bir kazak giydi. Daha iyi kaysýn diye lastik ayakkabýlarýný ayaklarýna geçirdi. Beline kadar yaðan kara aldýrmadan bata çýka, konak bahçesinin bir köþesindeki eski arýlýða kadar yürüdü. Babasýnýn yýllar önce kendisi için yaptýðý iki kulplu kýzaðý, sakladýðý yerden çýkararak konaðýn merdivenlerine kadar taþýdý. Onun için kar büyük düþ, kýzaðý da bu düþün efendisiydi. Konaðýn önündeki bir ucu çýkmaz sokak olan dik yokuþtan kaymaya baþladýðýnda; hayallerinin kanatsýz güvercini oluyordu. |
|
Kendinden Baþka Bir Þey Arama
(H.Ýhsan Sönmez) 12 Mart 2009 |
Düþler |
| |
Þimdi, toplayýcý ve kurgucusu kayýp o hayâlle aramda sadece bir aný var. Biri bana diðeri ruhuma ait iki kusur arasýnda, yalnýz bir gerçek arýyorum. |
|
|
ruhunun özgün ve özgür adamý
|
|