• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1121
|
|
|
|
Bre adam, eline cetvelle vurmayacaklar senin, öleceksin, var mý ötesi? |
|
1122
|
|
|
|
haayatý gerçeðini gösteren çok güzel bir Senai Demirci eseri |
|
1123
|
|
|
|
"...buzdum, incitildim.. su oldum!" bu kez oldu sandým.. yine yanýldým! her þey tamam sandým.. hep eksik kaldým! anlarlar sandým.. bu kez ben anlatamadým! |
|
1124
|
|
|
|
Göz açýp kapayana kadar geçen zaman... Uzun ve kýsa bekleyiþler... Ýnsan ruhunun zýtlýklarý... Satýr aralarýna gömülmüþ hüzünler... Ayný tada sahip göz yaþlarý olan yabancýlar... Soyut...
"...gözlerini açtý...
Nefes helezonlar çizerek buharlaþýp karýþýrken dünyanýn pisliðine, içine kirletmek veya kirletilmek için bir nefes daha aldý. Hücreleri hýzla pay etti kendi aralarýnda oksijeni." |
|
1125
|
|
|
|
Fakat "biz duygusunu" anlatmam gerekirse, bu konumda birçok þey deðiþiyor. Bunu size bir örnekle açýklamak istiyorum. Örneðimiz ; bir iliþki. Bir iliþki, iki kiþilik dev bir tiyatroya benzer. Ýki kiþi yönetir, iki kiþi senaryosunu |
|
1126
|
|
|
|
Düþlerimiz de bizim gibi yaþamýmýzýn bir parçasý. Bazen o kadar gerçekçi olur ki, günlerce kurtulamayýz etkisinden. Bazen de düþ mü gerçeklik mi ayýrt edemeyiz. Düþ içinde düþ, dünya içinde dünya... |
|
1127
|
|
|
|
Zaman öylesine hýzla akýp giderken hangimiz, hangi mutluluðun içinde kaybolduk ki ya da hangi acýda öylece kalabildik. Herþey yaþandý ve bitti, hayat yine eskisi gibi kaldýðý yerden devam etti. Biz hayata geç kalmýþ benliðimizle koþmak istedik, hiç nefes almadan koþmak ama geçmiþin bize verdiði o acý zehirle hep sendeledik. Oysa hayat hiç yenilmiþlik kabul etmeden öylece akýp gitti, (gidiyor). |
|
1128
|
|
|
|
Yediveren gül bahçem
Hayat elbiselerimi bohçalayýp koyduðum naftalin kokulu sandýðým… |
|
1129
|
|
|
|
Allah’ýn varlýðýna ve birliðine inanmak, namaz kýlmak, oruç tutmak, zekat vermek, kadere, hayýr ve þerrin Allah’tan geldiðine, hacca gitmek.. çocuk yaþlardan itibaren öðrendiðimiz, dinimizin temellerini oluþturan önemli ibadetlerden bazýlarýdýr.
|
|
1130
|
|
|
|
hayaller görmeye baþladým..
|
|
1131
|
|
|
|
Hayallerim vardý dünyaya dair. Ama vazgeçtim tüm onla ilgili hayallerimden. Varsýn dünya yine bu haliyle kalsýn, nede olsa birgün kalmayacak... |
|
1132
|
|
|
|
Bir an cep telefonumun yanýp sönen ýþýðýna takýldý gözüm, mesaj gelmiþ olmalýydý..."Cenaze evindeyim “ demiþti en son, “sonra cevap vereceðim sana”…Sanýrým saatlerdir boðulma hissi yaþamama sebep olan bu cümlelerdi…Mesajý okumaya baþlamamla, boþluða düþmem bir anda oldu sanki. ”Necati amca’yý kaybettik!..” |
|
1133
|
|
|
|
Eðer sen;
Ölmediysen,
Nefes alabiliyorsan.... |
|
1134
|
|
|
|
Karanlýk, heveskâr bir kahkahayla dolaþmada.. Ýnsanoðlu hüzün fýçýsý... Endiþeler yoðruluyor gözlerde. Ýþkenceli kelimeler, aðýz dolusu akýyor. Her yer kan veran. |
|
1135
|
|
1136
|
|
|
|
Bir yýldýz kayardý sonra gözlerimden, gecenin alnýna bir sevgili dayayýp birinin tetiði çekmesini beklerdim... |
|
1137
|
|
|
|
Görüldüðü gibi bilginin yanlýþ kiþilerin eline geçtiði takdirde insanýn zarar görmesi içten deðildir. Öyleyse bilginin kölesi olmuþlara dikkat etmek ve önemsememek gerekiyor. Bilgi kölelerin en büyük acýsý hesaba alýnmamaktýr. Bu acý onlarýn yok oluþudur. |
|
1138
|
|
|
|
Eylül…
En sevdiðim ama en sevmediðim ay…
Mutluluk ve mutsuzluðu ayný zamanda yaþamak…
Sevmek…
Sevmeyi hak edip etmediðini düþünmek… |
|
1139
|
|
|
|
Bir farklýlýk; belki azlýk belki çokluk.
Öyle bir þey olmalý ki, bende olmasa bile varolan. Öyle bir parça bulmalýyým ki çözüme atýlan düðümleri kesip yok edecek ve tabloyu gözler önüne serecek. |
|
1140
|
|
|
|
Susmayý bilmeyiþimizin getirdiði sýkýntlkara dair bir þikayet... |
|