• ÝzEdebiyat > Öykü > Modern |
81
|
|
|
|
|
Her þey öyle çabuk oldu ki.
Patronun yanýna gittim. Bana þöyle dedi;
“Dünkü toplantýya sarhoþ gelmiþsin ve bölüm þefinin üstüne kusmuþsun”
“Kimden duydunuz bilmiyorum ama saçmalýk” dedim
“Peki, sarhoþ muydun? “
Bir süre zorladým kendimi,
“Hatýrlayamýyorum”
|
|
82
|
|
83
|
|
|
|
|
Pazartesi bitti oh!...Cumaya az kaldý... |
|
84
|
|
|
|
|
Ýkilemler içinde geçen zamanlar...Kaybedilen canlar ve yeni bir sevinç uðruna harcanan emek...Nedime,özel bir kadýn... |
|
85
|
|
|
|
|
Zamanýný þaþýrmýþ adet günlerinin melankolik etkisiyle kusuyordu kýz
Bir derenin kenarýnda
|
|
86
|
|
|
|
|
Senden de üvey babamdan da nefret ediyorum dedi... Üstelik sen de onun gibi alkollusun. O gün öylesine gittim ki kayboldu geliþlerim... |
|
87
|
|
|
|
|
Her oyun -en neþelisi, en yenisi, en ilham vericisi bile- eninde sonunda hüzünlenmeye mahkum korkarým. |
|
88
|
|
|
|
|
Yine de uçurtma bayramlarýný bekleyen solgun yüzlü çocuklar gibi þendi odadaki bütün resimler.
Ayna, paslanmaya yüz tutan bir aþkýn aðýrlýðýna dayanamayacak kadar çok mutsuz kadýn yüzü görmüþtü.
|
|
89
|
|
|
|
|
Ceninden, dedeye, ekonomi... |
|
90
|
|
|
|
|
...Bir an için odayý sessizlik kapladý.Oda zaten yeterince sessizdi.Pencereler yalýtýlmýþtý.Kapý bile ses geçirmeyecek þekilde tasarlanmýþtý.
Doktorun,her hastasýnda olan “Acaba bu odada konuþtuklarým bu odadan dýþarýya çýkar mý?” sorusunun Handan'ýn kafasýný meþgul ettiðini anlamasý uzun sürmedi.
-Lütfen rahat olunuz.Burasý sadece bize acý veren hayatla deðil,ayný zamanda kendinizle yüzleþtiðiniz bir odadýr.Ve eðer ki söyleyemeyeceðiniz bir þey olduðunu düþünüyorsanýz size yardým edemem.Kendinizi dünyadan soyutlanmýþ bir odada düþünün.Burasý sizin mahþeriniz!!!
Handan,bu konuþmadan sonra soru iþaretlerinden kurtulmuþ gibiydi.
-Ben kocamýn öðrenmiþ olmasýndan korkuyorum...
-Neyi???...
Bir avukat ve bir doktor.Yaþamlarý iyiydi.Ancak beklenmeyen bir olaydan sonra düzenleri bozuldu.Handan tekrar hayatýný bulabilecek mi?Yoksa mahvettiði hayatlarýn acýsýna katlanabilecek mi? |
|
91
|
|
|
|
|
Ýki saat oldu geleli. Annem susup; dantel örmekten baþka bir þey yapmadý. Þimdi de elimde tepsiyle salona giriyorum. |
|
92
|
|
|
|
|
"Muavin yolcularý saymaya baþladý." |
|
93
|
|
94
|
|
95
|
|
|
|
|
Tek satýrlýk post modern bir hikaye... üçüncü doðumgünümüzün tatlý hatýrasýndan bizi kim ve ne vazgeçirebilir ki ... |
|
96
|
|
|
|
|
herkesi kendi gibi yaþadýðýný düþünüyordu. herkes onun kadar sýkýlýr, herkes onun kadar sevinirdi. daha fazlasýný ya da eksiðini hiç düþünmedi. |
|
97
|
|
|
|
|
Sevdiklerimizi kaybetmek hayal bile olsa ürkütücüdür.Ýnsan daha bir savunmasýz hisseder kendini.Ve çabuk uyanmak lazýmdýr bu hayallerden... |
|
98
|
|
|
|
|
Gündelik þeyler anlatýyordu dostu. Bekliyordu adam. Bir askerin beceriksizliðiyle ilerleyen dostunu bekliyordu. Kopacak fýrtýnanýn savrukluðunu bekliyordu. Kent insanýnýn içine düþtüðü bunalýmlarla koþtuðu sokaklarý bekliyordu. |
|
99
|
|
|
|
|
Bu þehir mi büyük,insanlar mý küçüldü? |
|
100
|
|
|
|
|
O sabah uyandýðýnda kafasý karmakarýþýktý. Önceki geceden, uykusundan, yolculuðundan ve rüyalarýndan kalmasý gereken acýlarý yoktu. Hiçbir þey yoktu! |
|
Anasayfa
