• ÝzEdebiyat > Öykü > Varoluþçuluk |
121
|
|
|
|
|
düþünmek istemiyorum artýk ne hayat ne ölüm üstüne mutluluðu beklemekten býktým sihirli kutular yok sevdiklerin gince zaman saymaktan baþka kalan birþey yok nefes aldýkça uyum |
|
122
|
|
|
|
|
Güzel ve anlamlý bir öykü... |
|
123
|
|
|
|
|
Gazetedeki ölüm haberlerine bakarken fark ettim. Senden önce boðazlananlarýn, kesilenlerin veya ezilenlerin sonunun hazýrlanýþýnýn hemn hemen ayný oluþunu.Pusu, elde ediþ ve son.Ölüm hep vardý ne kadar kanlý o kadar.... |
|
124
|
|
|
|
|
Bir gün harþey bitecek. Ne kadar ironik deðilmi. Nefesin susacak bedenin titreyerek can verecek. |
|
125
|
|
|
|
|
"Kendi avluma gitmeliydim." |
|
126
|
|
|
|
|
Yalnýz kalabiliyormuyum diydem.Rahat býrakýyormusun beni.Her durumu netlikle görmeye çalýþýrken sen bulandýrýyorsun zihnimi. Kimsin diydem |
|
127
|
|
|
|
|
Ruh bedenden ayrýlýrken tekrar döndü baktý geriye, soluk bir yüz kemikleþmiþ bir beden. Ýlk buluþtuklarýnda ne kadarda tazeydi bu beden ve saf yaþlanýrken çok acý çektim ama yoðruldum sahibimle dedi ruh. Yeri geldi hadesin ceheneminde kibrit kutusundan nefes aldým yeri geldi cennet bahçelerinden güllerin kokusunu herkesten önce kokladým. Dengesi yoktu sahibimin bazen rüzgarlý gecelerde |
|
128
|
|
|
|
|
boyunca ne yaparsam yapayým çevremdeki insanlara ve köpeklere kendimi sevdirmeyi baþaramadým. Kime azýcýk yýlýþsam suratlarý gerili veriyor, bana yüz vermiyorlardý. Keza köpekler de, ben onlardan uzak durmaya çabaladýkça, onlar beni adeta on ikiden hedefliyorlardý.
|
|
129
|
|
130
|
|
|
|
|
Umarsýz beliriveren “kendini ifade etme arzusu” onda da belirmiþtir ve nicedir kahramanýmýz, bu belayla cebelleþmektedir. Daha önceleri defalarca tecrübe edilmiþtir ki, bu kendini ifade etme arzusu insaný büyük olasýlýkla sanatçý yapar (küçük olasýlýkla katil, müntehir, deli, terörist, ...vs) ve hayal kurma belasýný daha beter çaðýrýr. Ýþte böyle; sýrf bu yüzden kahramanýmýz gibi siz de yollarda dalgýn ve düþünceli bir þekilde yürürken buluverebilirsiniz kendinizi. Ýþte bu nedenle yazýmýzýn ilk paragrafýný pek öyle önemsememelisiniz, sevgili okuyucu. |
|
131
|
|
|
|
|
“Bulutlarla kaplý gökyüzünde görebildiðin küçük bir mavilik havanýn düzeleceðine dair küçük de olsa bir umuttur.” |
|
132
|
|
|
|
|
Mayýn tarlasýndaydý ve bastýðý mayýnlardan biri patlamýþ yaralanmýþtý…
Her an bir mayýn daha patlayabilir ve ölebilirdi…
|
|
133
|
|
|
|
|
Kabuðu açýlmýþ istiridyelerin incisi artýk büyümez! |
|
134
|
|
|
|
|
Sis daðýlýyor. Güneþ gücünü hýzla toparlýyor. Artan ýþýkla, koyu yeþil bir ton açýlýyor. Ama köy hala uzak ve derinde. Bu yosunlu, kaygan kaya güneþi neredeyse hiç almýyor. Þimdilik oradan uzaklaþýyor. Ancak, o(?) kayaya tekrar dönecek. Varlýk, yokluk; de |
|
135
|
|
|
|
|
Yaþanýlan bir ana dair bir yazýdýr. Yaþanýlan bir yolculuðun bireysel bir temelden hareketle insanýn varoluþ sorunuyla yüzleþmesi ve Dünyadaki sistem içerisindeki tanýmýndan sýyrýlarak tüm evren içindeki kendini konumlandýrma arzusu ifade edilmek istenmiþtir. Zaman ve mekan ve kiþiler bulanýklaþtýrýlarak kýsa örgü içinde asýl tema vurgulanmaya çalýþýlmýþtýr. |
|
136
|
|
|
|
|
Yaþamak biraz da bakmaktýr boþ boþ boþluða... |
|
137
|
|
|
|
|
Ýkircikli Failler vardý hani. Konusu da þuydu: Kiþilik çatýþmalarýnýn fantastik bir örtü altýna atýlmaya ve dolayýsý ile gizlenilmeye çalýþýlmasýydý... |
|
138
|
|
|
|
|
yazý aslýnda denilmek istenilenler gözönüne getirildiðinde oldukça soluk bir halde diyor.çünkü bütün hissedilen aktarmak imkansýz oluyor çoðu zaman |
|
139
|
|
140
|
|
|
|
|
hayatý düþünüyorum bazan ufuklara dalarak neden niçinlerle yaþamakatan hayatý sorgulamaktan korkmadan yýlmadan ve istekle içimdeki düþünceleri sorguluyorum bir cýkýþ noktasý bulmak için cabalýyorum belkide bu sorulara cevab verdigimde kendi varoþuþ nededi |
|
Anasayfa
