Hoyrat Harcadýðým Ömre Aðlarým


Neyleyim dünyada ýrmaðý, gölü,
Viraneye dönsün evim, baðlarým.
Dün saltanat süren mezarda ölü,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Ne murat isterim, ne han, ne hamam,
Hece taþým olsun baþýmda, tamam,
Hesap günü gelip; çatmadan, yaman,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Yaz bitmeden baþlar kýþýn telaþý,
Mahþerde müminin ibadet, aþý
Kaybettim nefsime karþý savaþý,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Aklým kurdu bana þeytani tuzak
Dedi:”Yaþýn çok genç, ölümse uzak.”
Sarýyý mor ettim, karayý da ak,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Dönecekmiþ gibi yola çýkanlar,
Peþ peþe gittiler bomboþ çýkýnlar,
Sýra yaklaþtýkça yaren yakýnlar,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Hep þeytana yýksam elli küsuru:
Sürdüðüm hayatýn bitmez kusuru.
Düþünsem almazdým, kuru hasýr’ý
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Fayda etmez; oðlan, uþak orada,
Kuvvet vermez, kara kuþak orada,
Baþka bir liman yok, kaçsak orada,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Saraylarda sefa sürsün beylerim,
Zengin, yoksul sonu ölüm neylerim,
Ben sözümü hep kendime söylerim,
Hoyrat harcadýðým ömre aðlarým.

Özcan Ýþler