O düðmeleri kapatýnca sersemledim;
Televizyonun, telefonun, bilgisayarýn…
Algýmý benden dýþarý çýkaran ne varsa,
üzerine asýp tabelamý gittim iþte…

“Kapalýyým”

Tefekkür daðýnýn örümcek aðý örülü maðarasýnda,
bir güvercin bulmak ümidiyle aradým seni…
Ýþte duymuyorum ardý ardýna basýlan kornalarýn,
çalan telefonlarýn zil seslerini!
Görmüyorum, caddelerden akýp giden insan selini…
Hiç hatýrlamayacaðým yersiz ekran tartýþmalarýný…

Beni benden alan ne varsa,
Asýp tabelamý gittim;

“Cenazedeyim”

Vur yüzüme asaný ey Musa!
Yutsun kalbimdeki o hýrçýn yýlaný…
Secdeye kapansýn þuursuz dilim…
Ve gerçek sandýðým her þeyin sihrini bozup,
Bana kuru bir yalan olduðunu hatýrlatsýn!

Ve Ey Ýbrahim oðlu Ýsmail!
Hadi göster bana!
Bir sözle nasýl gözden çýkar bir baþ…
Sorgusuz bir fedayla nasýl çýkar o kan,
Kýnýndan bir çýrpýda…

Zincirini kýrdým dehlizlerin…
Çýkta gel yine,
Ruhumun þerefesine dikil ey Bilal!
Ve oku bana,
Yeryüzünde duyulmuþ o ilk ezandan…
Sür yüzüme Sümeyye’nin oðlu
Þirkin akýttýðý o kandan…

Sor þimdi ey kalbim!
Matem nedir, âlem nedir,
Ve yol ne yandan geçer ukbaya?
Ve sen?
Hangi âlemin yolunda…

Vur yüzüme asaný ey Musa!
Yutsun kalbimdeki o hýrçýn yýlaný…
Secdeye kapansýn þuursuz dilim…
Ve gerçek sandýðým her þeyin sihrini bozup,
Bana kuru bir yalan olduðunu hatýrlatsýn!


Yazý Müziði: http://fizy.com/#s/1aipbk