19.47
Merhaba...
Olaylarýn bu dereceye geleceðini seziyordum aslýnda. Ama bir türlü kabullenmek istemiyordum. Ama kaçýnýlmaz son. Geldi iþte...
Sana tamamen elveda demek o kadar üzdü ki beni... Hep bir gün beni seversin diye bekledim. Ýçimde azýcýk da olsa bi umut ýþýðý vardý. Þimdi o ýþýðý kendi elerimle söndürmek zorunda kaldým. Bu benim iyiliðim içindi sevdiðim.
Doðum günümde gözüm hep senin yazacaðýn o bi kaç kelimeyi aradý. Beni az da olsa düþündüðünü gösteren iki küçük kelime... Çok þey deðil istediðim senden. Senin için beslediðim o büyük sevginin yanýnda senden iki kelimecik beklemem çok mu?
Her þey birikti. Gözümün önüne iki senedir olanlar geliyor bir bir. Senin için döktüðüm o gözyaþlarý... Ne çok aðlamýþým diyorum. Senin karþýnda ne çok küçülmüþüm... Beni biraz sevseydin bunlarýn hepsine deðerdi. Ama yapamadýn. Sevemedin beni. Artýk daha fazla küçülmemem gerekiyor. Senin de rahatýn ve mutluluðun için artýk senden tamamen vazgeçiyorum.
Bunu yazmak bile benim için çok zor. Ama söz sana bu son mektup... Umarým artýk mutlu olursun. Bensiz hayatýn mükemmel olur. Beni de merak etme. Her þey çok güzel olacak...
Bir daha görüþmemek üzere hoþçakal...