Tutkularýma yelken açmadan
Yasaklarýmý unutturmadan
Alýþma bana deseydin keþke
Þimdi Kaf daðýnýn ardýnda bir denizde
Uykusuzluðun ve çaresizliðin ezberlettiðiyle
Hesaplaþacaðým kaderimle,
Demir aldýðým günü hatýrladýkça kederle,
Pusulasýz ve fenersiz karattýðýn gecelerde
Fýrtýnanla baþ baþa kalacaðým…
Tekrarladýðým; piþmanlýðým
Yeminle…
Rüzgarsýz, dalgasýz, saf halimle
Heyecansýz beklediðim o mendirekte
Sonsuza dek demirli kalsaydým keþke.
Þimdi Kaf daðýnýn ardýnda bir denizde
Ümitsiz, fenersiz, karanlýk bir gecede
Güneþ doðar mý diye düþünürken
Kutup yýldýzsýz, pusulasýz,
Çalkantýlý býraktýðýn o denizde
Mücadele ediyorum eski kendimle,
Ruhumla kalmýþým,
Yelkeni kýrýk, dümeni düþmüþ o tekneyle
Varýrsam sessiz ve sensiz bir limana
Yalnýzlýðýmla baþ baþa kalacaðým
Müsaadenle…
(Gürsel ÇOLAKOÐLU)