Neydi mutluluk?
Ýçtiðin bir fincan kahveydi,
iki ders arasýna sýkýþmýþ bir boþlukta...
Yürümekti yaðmurda,
huzurun verdiði tebessüm dudaklarýnda,
insanlarýn garip bakýþlarý altýnda...
Alýp baþýný gitmekti,
aldýrmaksýzýn geceye, gündüze...

Neydi mutluluk?
Kaygýsýný duymamaktý þimdiden geleceðin,
Olduðun gibi olmaktý,
duymaksýzýn sormadýðýn fikirleri,
yaþamaktý inandýðýn gibi, hissettiðin gibi...
Acý da mutluluktu, öfke ve kýzgýnlýk da,
Duyguydu, histi mutluluk,
bazen aðlayabilmekti doyasýya...

Neydi mutluluk?
Gecenin karanligindaki þehrin,
rengarenk isiklariydi irili ufakli,
Bazen yakinlikti mutluluk, bazen uzaklik,
bazen sonbaharin huznuyken,
ruzgarin savurdugu yaprakken,
bazen bembayaz karin sehri kaplamasiydi,
bazense yerinden sarsilmaz, gorkemli bir bina...

Sadece hissedebilmekti mutluluk,
Yasama sevincini tüm ruhunla.