Bir sevgi bu dayanýlmaz acýlar içerir. Yürüyüþümü deðiþtirir kaldýrýmlarda. Seni her düþünüþümde yalpalar bedenim. Ha düþtüm ha düþeceðim olurum sokaklarda. Ölüm ve yaþam yüreðimde ayný anda var olur. Seni düþünmek ya ciðerlerime temiz hava doldurur ya da yüreðime mahvoluþumun ölümcül duygularýný vurur. Seni düþünmek beni sersemleþtirir. Parmaklarým avuçlarýmda sýkýlý kalýr. Yumruklu ellerimde sana olan sevgim bir savaþa dönüþür. Kaybetmek her sevginin arka bahçesidir. Aþkýn ön bahçesindeki kýzýl güller, gün batýmlarýna sarhoþ eden þaraplar taþýr. Her akþam aþkýnýn þarabýndan içerim de, kadehlerim her sabah boþ kalýr. Gün boyu doldururum kadehlerimi seni sevmelerle. Ardýndan her akþam kýzýllýðýnda içerim seni. Gözlerin ve saçlarýn duygularýmý sabaha kadar beni sarhoþ ederken, her þafak vaktinde yine ellerim boþ kalýr. Seni sevmek akþam dopdoludur sabah bomboþ. Seninle var olurken bir bakarým ki her sabah aslýnda yokum. Hayalimde, duygumdasýn; yanýmda yoksun. Ölüm gibi içimdeyken yaþam gibi dýþýmda yoksun. Bana hayal kurmanýn ötesinde bir dünya vermeni istemekteyken, ellerimi ellerine her uzatýþýmda parmak aralarýmdan bir avuç dolusu su gibi akmaktasýn. Ellerimden sabun köpüðü býrakmaktasýn. Sevmek ve mutlu olmak bu kadar bana yakýþýrken, neden bana nefret dolu bir yürek býrakmaktasýn. Ey sevgili hiç Ýstanbul görüntülü fotoðrafým olmamýþtýr. Þöyle arkama Boðaz'ý alýp bir poz verememiþimdir. Ýsterim ki kaþlarýn asma köprüler olsun ve gözlerin ise köþkler, yalýlar olsun benimle ayný karede. Seninle güleç bir fotoðrafým olsun, þu milyonluk sevgi içeren aþkýmda. Sen bana ne metropol aþklarý yaþatmaktasýn ne de bir çeþme baþýnda köy aþký. Bir bakýþýn bir bakýþýma deðse, asýrlýk bir çýnar gibi yükselirsin çorak coðrafyamda. Bütün yaðmurlarýmý ve sularýmý sade seni yaþatmak için harcar ve seni iliklerimi kurutana kadar severim. Sen bir saða yatmayý bir sola yatmayý tercih etmektesin. Senin duygu coðrafyamda bir çýnar gibi kök salmaný beklerken, sen bir ot gibi bitmektesin topraðýmda. Ve sen beni öyle üzmektesin ki, her aðlayýþýmda sellere, heyelanlara kapýlýp gitmektesin. Keþke sana yürek parselimden bir gram toprak vermemiþ olsaymýþým. Seni göz kapaklarýmýn pencelerinde bir saksýda çiçek olarak yaþatsaymýþým. Ve gözlerimi her kapatýþýmda pat diye düþseymiþsin gözlerimden. Gelgör ki gözlerime anlam veren bir bakýþsýn. Seninle anlam kazanýrken gözlerimle dünyaya her bakýþým, þimdi nasýl aðlarým seni hiç sayarak. Ey sevgili sen benim gözlerimin altýndaki mor halkasýn. Ey sevgili bana alýþýk olduðum þeyleri yaþatmaktasýn. Senin de farkýn yokmuþ demek ki, diðer býçaklardan. Demek ki sadece kýlýfýn farklýymýþ. Sen de yüreðime saplanmaktasýn. Sen de bana yaþadýðým þeyleri yaþatmaktasýn. Yaþamadýklarýmý yaþamak bir baþka aþkýn insafýna mý kalmýþtýr? Yüreðim saðlam kalýrsa ve ölmezsem eðer, yeni bir aþkta yaþamadýklarýmý yüreðimde hisseder miyim bilmem?